وام در بازار رمزارزها

سه تغییر مهم برای استفاده از وام بیت کوینی

یکی از مسایل مهم در حوزه کریپتوکارنسی بحث حفظ ارزش پول و همچنین کلاه‌برداری است. با افزایش محبوبیت این بازار کلاه‌برداری‌های هنگفت و همچنین هک کردن‌ها شدت یافته و سرمایه زیادی از این طریق نابود گشته است. از طرفی سیستم وام دهی که راهی برای استفاده از سرمایه بلا‌استفاده عنوان شده است نیز زمینه ساز بسیاری دیگر از سواستفاده‌های مالی شده است. در این سیستم احتمال از بین رفتن پول وام داده شده وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکل وثیقه وام‌ها را سنگین‌تر کرده‌اند، اما نوسانات و مشکلات دیگری مجددا این مسیر را پرتلاطم و پرچالش‌تر کرده است. با ایجاد نوسانات در این بازار چه بسیار وثیقه‌هایی که به نوعی به سیستم تعلق گرفته و دارایی فرد از بین رفته است. به طور خلاصه حتی وام نیز با خطر و مشکلات خود مواجه است که چه بسا این مشکلات از سیستم بانکداری سنتی در بعضی از زمینه‌ها بیشتر است.

«اصلاح چهره مالی» نخستین پیشینه فروش ارزهای دیجیتال است، اما این بخش باید قبل از استقبال از بخش مالی سنتی، چند مؤلفه اساسی ارائه دهد.

در سال گذشته، با سرازیر شدن انبوه پول به ارزهای دیجیتال مختلف، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، شاخص‌های ارز دیجیتال، محصولات بیمه و بازارهای گزینه‌های غیرمتمرکز، شاهد رشد تصاعدی اقتصاد کریپتو بودیم.

کل ارزش قفل شده (TVL) در بخش DeFi در تمام زنجیره‌ها از ۱۸ میلیارد دلار در ابتدای سال ۲۰۲۱ به ۲۴۰ میلیارد دلار در ژانویه ۲۰۲۲ افزایش یافته است. همچنین میزان کل نقدینگی در سیستم وام‌دهی از ۶۰ میلیون دلار در ابتدای سال ۲۰۲۱ به بیش از ۴۰۰ میلیون دلار تا ژانویه ۲۰۲۲ رشد کرده است.

با وجود رشد تصاعدی و نوآوری در محصولات DeFi، بازار وام‌های رمزارزی هنوز فقط به وام‌های دارای وثیقه توکن محدود می‌شود، یعنی یک رمزارز را به عنوان وثیقه برای قرض گرفتن یک ارز رمزپایه دیگر تعهد کنید.

چند پلتفرم مانند نکسو Nexo و جنسیس Genesis وجود دارند که وام‌های دارای وثیقه NFT را ارائه می‌کنند، اما این سرویس عمدتاً برای مشتریان سازمانی با NFT‌های خاص است. برای توده‌های خرده‌فروشی، چیزی بیش از وام‌هایی با وثیقه توکن وجود ندارد.

اگر اقتصاد کریپتو بخواهد به اندازه‌ای رشد کند که با هر اقتصاد واقعی سازگار باشد، باید به انبوه مصرف‌کنندگان خرده فروشی دسترسی پیدا کند و بتواند گزینه‌های تامین مالی را برای آنها فراهم کند.

در اینجا به بررسی مؤلفه‌های ضروری برای زیرساخت بانک‌های ارزهای دیجیتال، به طوری که قابل رقابت با با زیرساخت‌ بانک‌های فعلی باشد پرداخته می‌شود.

تنوع کالاها و خدمات

به گزارش اقتصاددان به نقل از بورسان، یکی از متداول‌ترین سؤالات شخصی که تازه وارد است و می‌خواهد وارد اقتصاد رمزارزها شود این است که چه چیزی می‌توانم بخرم؟ در زیرساخت فعلی، چیز دیگری جز NFT، محصولات DeFi، سهامداری و تامین نقدینگی وجود ندارد.

در اقتصاد سنتی، ارزها به این دلیل وجود دارند که مبادله کالا با خدمات یا بالعکس انجام شود و عموماً نسبت یک به یک ندارد، بنابراین ارزها به منظور تسهیل مبادلات کالاها و خدمات هستند. در اقتصاد کریپتو، ارزها قبل از اینکه کالاها و خدمات به طور گسترده در دسترس مشتریان قرار گیرند وجود دارند. این امر ارزیابی ارزهای دیجیتال را سخت و ناپایدار می‌کند.

یک اقتصاد باید کالاها و خدمات کافی در دسترس داشته باشد تا عرضه و تقاضای کافی ایجاد شود تا مصرف‌کنندگان بتوانند از ارزها برای مبادله این کالاها و خدمات استفاده کنند. تنها با NFTها و محصولات مالی DeFi در اکوسیستم کریپتو فعلی، جذب هر فردی به این اقتصاد بسیار سخت است زیرا صرفاً چیز زیادی برای مصرف برای آنها وجود ندارد.

یک سیستم بانکی سالم و کارآمد نیز متکی بر عرضه کافی نقدینگی از سپرده‌های مشتریان و تقاضای کافی از سوی مشتریان برای استقراض است. با وجود کالاها و خدمات دیجیتال بیشتر، به ویژه کالاهای غیرمالی مانند هنر، موسیقی، املاک یا وسایل بازی در متاورس، سیستم بانکی قادر خواهد بود از آنها به عنوان وثیقه برای ارائه انواع وام‌های تضمین شده استفاده کند. مشابه وام‌های خودرو یا وام مسکن، مصرف‌کنندگان در دنیای کریپتو می‌توانند با پرداخت دوره‌ای در آینده صاحب این محصولات شوند.

سیستم امتیازدهی اعتباری قابل اعتماد

در بازار کنونی وام‌دهی کریپتو، هیچ چک اعتباری یا سیستم امتیازدهی اعتباری لازم نیست تا مشتریان بتوانند ارزهای دیجیتال را قرض بگیرند. این به این دلیل است که وام بیش از حد وثیقه شده است و نسبت وام به ارزش (LTV) کاملاً نظارت شده است. به محض اینکه LTV از آستانه انحلال آن فراتر رفت، وثیقه با تخفیف برای بازیابی وام فروخته می‌شود. ارزش وثیقه هرگز به طور کامل مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و همیشه در صورت استهلاک ناگهانی ارزش وثیقه، یک فاصله بزرگ ایجاد می‌شود.

در بانکداری سنتی، مشتریان بر اساس رفتار معاملاتی گذشته و وضعیت مالی خود، یعنی درآمد سالانه، پس‌انداز، بازپرداخت وام و سرمایه‌گذاری، امتیاز اعتباری دارند. در بازار وام کریپتو این تقریبا غیرممکن است زیرا کیف پول‌ها به صورت ناشناس ایجاد می‌شوند و هر کسی می‌تواند هر تعداد کیف پول که می‌خواهد بسازد. این امر ردیابی رفتارهای معاملاتی را بسیار دشوار می‌کند و ایجاد امتیاز اعتباری را دشوار می‌کند.

برای اینکه ساختار فعلی تغییر کند، کاربران باید برای ایجاد یک سابقه خوب از تمام فعالیت‌های یک کیف پول و وفاداری به کیف پول تشویق شوند. امتیازهایی مانند رتبه‌بندی LUNAtic برای Terra برای رتبه‌بندی تعهدات سفارش در یک زنجیره خاص وجود دارد، اما به نظر نمی‌رسد امتیاز اعتباری خاصی برای رتبه‌بندی شرایط مالی صاحبان کیف پول سفارش‌ها وجود داشته باشد.

از آنجایی که مشاغل بیشتری در فضای کریپتو ایجاد می‌شود و افراد بیشتری با ارزهای دیجیتال حقوق دریافت می‌کنند، کیف‌پول‌هایی که سابقه طولانی و سالم فعالیت‌هایی مانند درآمد ثابت ورودی نقدی، موجودی پایدار مداوم یا بازپرداخت منظم وام رمزنگاری را نشان می‌دهند، باید پاداش بگیرند.. پاداش می‌تواند به شکل دستیابی به وام‌های بزرگتر با نرخ بهره پایین تر باشد. یا دسترسی به وام‌های بلند مدت؛ یا حتی در قالب ایردراپ نشانه‌های حکومت داری.

یک سیستم امتیازدهی اعتباری قوی هم به نفع وام دهنده و هم برای وام گیرنده خواهد بود. وام دهندگان می‌توانند با ارائه وام‌های بیشتر به وام گیرندگان قابل اعتماد، کارمزدهای بیشتری را با ریسک کمتر دریافت کنند. وام گیرندگان می‌توانند به نرخ‌های پایین تر، وام‌های بلند مدت و سایر پاداش‌های بالقوه دسترسی داشته باشند. مهم‌تر از همه، یک سیستم امتیازدهی اعتباری می‌تواند به شکل‌گیری یک بازار وام‌دهی رمزنگاری شفاف‌تر و سالم‌تر کمک کند و مشتریان بیشتری را به اکوسیستم جذب کند.

سیستم ارزیابی وثیقه با مدیریت فعال

با توجه به ماهیت بسیار نوسان ارزهای دیجیتال (حداقل درحال‌حاضر)، ارزش وثیقه باید بسیار بیشتر از یک وام تضمین شده سنتی ارزیابی شود. برخلاف وثیقه‌های سنتی مانند خودروها یا خانه‌هایی که ارزش‌شان قابل پیش‌بینی‌تر است و در مدت زمان کوتاهی تغییر چشمگیری نمی‌کند، وثیقه در دنیای ارزهای دیجیتال، مانند NFT یا ارزهای دیجیتال، ممکن است تنها در یک روز با حرکت‌های نزولی ناگهانی مواجه شود. بنابراین، برای پلتفرم‌های وام‌دهی، داشتن سیستم‌های ارزیابی وثیقه قوی که بتواند ارزش بازار هر دارایی را در هر زمان تخمین بزند، ضروری است.

ارزیابی دقیقه به دقیقه ارزش بازار NFTها یا ارزهای دیجیتال دشوار نیست. اما از آنجایی که کالاها و خدمات بیشتری در اکوسیستم کریپتو در دسترس می‌شوند و انواع بیشتری از دارایی‌ها به عنوان وثیقه واجد شرایط می‌شوند، داشتن یک سیستم ارزیابی وثیقه با فرکانس بالا می‌تواند پرهزینه باشد.

از سوی دیگر، پلتفرم‌های وام‌دهی می‌توانند چیزی شبیه به مفهوم دارایی‌های موزون ریسک (RWA) در دنیای بانکداری ایجاد کنند تا وزن‌های ریسک بیشتری (آستانه‌های نقدینگی کمتر LTV) به وثیقه‌های پرریسک‌تر و کمتر به وثیقه‌های ایمن‌تر بدهند، بنابراین لزوماً نیازی به این کار ندارند. دارای سیستم ارزیابی وثیقه با فرکانس بالا.

به عنوان مثال بعضی از NFTها می‌توانند آستانه انحلال LTV بالاتری داشته باشند و کمتر مورد ارزیابی قرار گیرند. با در دسترس قرار گرفتن قیمت‌های NFT تاریخی، نقاط داده بیشتری را می‌توان جمع‌آوری کرد و از آن برای استخراج معیار وزن ریسک دقیق‌تر استفاده کرد.

با در دسترس قرار گرفتن کالاها و خدمات بیشتر در اقتصاد کریپتو، یک سیستم امتیازدهی اعتباری قابل اعتماد و یک سیستم ارزیابی وثیقه با مدیریت فعال، زیرساخت‌های بانکداری رمزنگاری را قادر می‌سازد تا گزینه‌های تامین مالی بیشتری به جز وام‌های دارای وثیقه توکن ارائه دهد.

چشم‌انداز آینده تامین مالی کریپتو به انواع کالاها و خدمات موجود در اقتصاد کریپتو بستگی دارد و تنها زمانی می‌تواند با مقیاس بانک‌های سنتی رقابت کند که اقتصاد کریپتو به فضای بازار متنوع تر و جذاب تر برای مصرف‌کنندگان بیشتر تبدیل شود.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع