نکوداشت استاد دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن

پروفسور محمدعلی اسلامی ندوشن در سال ۱۳۰۳ در ندوش
میبد در استان یزد دیده به حهان گشود.
تحصیلات ابتدایی را نخست در مدرسه ناصرخسرو ندوشن و مدرسه خان یزد و سپس دبستان دینیاری گذرانیده و تا کلاس سوم دبیرستان را در دبیرستان ایرانشهر یزد گذراند. در سال ۱۳۲۳ به تهران آمده و عزیمت نموده و در دبیرستان البرز موفق به کسب دیپلم گردید.
سپس برای ادامه تحصیل وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران گردید و مدرک لیسانس حقوق گرفت.
 ذوق و استعداد و قریحه ذاتی شعر در وی آن چنان بود که از همان نوجوانی و وقتی تنها ۱۲ سال بیشتر نداشت شروع به سرودن شعر نموده و در مجله سخن منتشر ساخت.
مرحله بعدی زندگی این شخصیت بزرگ و وطن پرست عزیمت به اروپا برای تکمیل آموخته های خود بود او به انگلستان و فرانسه رفت و پس از پنج سال تحصیلات تکمیلی در فرانسه و انگلستان سرانجام با دفاع از پایان‌نامهٔ خود با عنوان کشور هند و کامنولث موفق به کسب درجهٔ دکترای تخصصی حقوق بین‌الملل، از دانشکده حقوق دانشگاه سوربن فرانسه گردید.
محمدعلی اسلامی دکتر ندوشن با دست پر و کسب معلومات فراوان از یکی از بهترین دانشگاه های جهان که برخی دیگر از نوابغ ایران و حتی چهره های سیاسی، اقتصادی مشهور جهانی و ایرانی در آن زمان از آن جا فارغ التحصیل شده بودند. سرانجام در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در ابتدا در قامت و منصب قاضی دادگستری مشغول به خدمت گردیده و. سپس با ترک خدمت در دادگستری، در مقام استاد دانشگاه به تدریس حقوق و ادبیات در دانشگاه ملی، مدرسه عالی ادبیات، مدرسه عالی بازرگانی و مؤسسه علوم بانکی مشغول گردید. استمرار فعالیت آموزشی ایشان در کسوت استادی با دعوت دکتر فضل الله رضا(رئیس وقت دانشگاه تهران) در سال ۱۳۴۸ منجر به حضور ایشان در دانشگاه تهران گردید و با توجه به این که رشته تحصیلی ایشان حقوق بین الملل بود آن چنان تسلطی بر ادبیات پارسی داشته و مطابق تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، به جرگه اعضای هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پیوست و دروس فردوسی و شاهنامه، نقد ادبی و سخن سنجی، ادبیات تطبیقی، شاهکارهای ادبیات جهان را در دانشکده ادبیات، و همچنین دروس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را در دانشکده حقوق ارائه نمایند و تا سال ۱۳۵۹ به صورت رسمی به آموزش دانشجویان اهتمام ورزید و خود را بازنشسته کردند هر چند که پس از بازنشستگی نیز دست از فعالیت نکشید و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برای دانشجویان دکترای ادبیات، به تدریس مکتب‌های ادبی جهان پرداخت.
فعالیت عمده شادروان دکتر اسلامی ندوشن در طول دوره حیات پربرکت خویش پژوهش در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان بوده‌است. مقالات زیادی از ایشان در مجلات یغما، مجله سخن، پیام نو، راهنمای کتاب و نگین چاپ گردید.
محمدعلی اسلامی ندوشن، در بعضی از آثار از نام مستعار م. دیده‌ور استفاده نموده است. اثر درخشان وی کتاب ابر زمانه و ابر زلف وی در سال ۱۳۴۲ به عنوان کتاب برگزیده سال از سوی انجمن کتاب انتخاب گردید. دکتر اسلامی ندوشن در مدت ۷۰ سال تلاش علمی خود بیش از ۷۰ عنوان کتاب و صدها مقاله در موضوعات فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی تحت عناوین شعر، مقاله، نمایشنامه، کتاب، مجموعه مقالات، تحلیل و نقد و …. برای ما و آیندگان به یادگار گذاشت.
یادگار دیگر ایشان تأسیس ایرانسرای فردوسی و انتشار فصل‌نامهٔ هستی می‌باشد. بانو دکتر شیرین بیانی استاد تاریخ دانشگاه تهران و نویسنده کتب تاریخی، همسر ایشان است و حاصل عمرشان علاوه بر این همه ذخائر معنوی دو فرزند پسر به نام های مهران و رامین می باشد.
دو نمونه از متون این شخصیت بزرگ را برایتان می آورم:

۱- من در قعر ضمیر خود احساسی دارم و آن این که رسالت ایران به پایان نرسیده‌است و شکوه و خرمی او به او باز خواهد گشت. من یقین دارم که ایران می‌تواند قد راست کند و آن گونه که درخور فرهنگ تمدن و سالخوردگی اوست نکته‌های بسیاری به جهان بیاموزد.
۲-مهمّ‌ترین فصلِ تاریخِ فکرِ یک قوم، فکرِ معترض است، یعنی فکری که رام یا مرعوبِ قدرت نیست و می‌کوشد تا خود را از جریانِ بادِ موافق که همواره از جانب دستگاهِ قدرت وزانده می‌شود مستقل و بی‌نیاز نگه دارد. نقل از مجموعه مقالات آواها و ایماها ۱۳۵۴.

دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن در ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ به دلیل کهولت سن در سن ۹۷ سالگی در  تورنتو کانادا پس از یک عمر زندگی معنوی دعوت حق را لبیک گفت.
خبرگزاری اقتصاددان این ضایعه بزرگ و جبران ناپذیر را به جامعه ادبیات جهان و حقوق بین الملل و همچنین همه فرهنگ دوستان و علاقه مندان به ادبیات پارسی و نیز پارسی زبانان عالم و هموطنان خود در سراسر جهان و نیز مردم عزیز استان یزد و شهرستان میبد و شهر فرهنگ پرور ندوشن و علی الخصوص خاندان شریف و اندیشمند این دانشمند وارسته تسلیت گفته و از درگاه خداوند کریم برای روح بلندشان آرزوی رحمت و آرامش ابدی می نماید.