میلتون فریدمن و دولت!

اقتصاددان :  اگر دولت را مسئول صحرای ساهارا بگمارید، بعد از ۵ سال کمبود ریگ خواهید داشت!

راه حل دولتی برای یک مشکل، معمولا به بدی همان مشکل است!

دولت ها هرگز درس نمی گیرند! این فقط مردم اند که درس می گیرند!

فساد یعنی دخالت های با نیت ظاهرا خیر خواهانه دولت در کارایی و عملکرد بازار از راه تصویب یا تغییر قوانین و مقررات!

خیلی ها از دولت می خواهند از مصرف کننده حمایت و محافظت کند. مسئله ضروری تر این است که مصرف کننده در برابر دولت حمایت و محافظت شود!

من فکر نمی کنم که راه حل مشکلات ما انتخاب آدمهای درست باشد! کار مهم این است که یک فضای سیاسی بنا کنیم که انجام کارهای درست(حتی)توسط آدمهای اشتباه؛ به لحاظ سیاسی منجر به منافع برای آنها گردد(تشویق به انجام کار درست شوند). اگرغیر از این باشد، آدمهای درست هم کارهای درست را انجام نخواهند داد و یا اگر تلاش هم کنند، خیلی زود از کار برکنار خواهند شد!

بستگی دارد پول کی خرج کی شود!

وقتی یک نفر پول خودش را خرج می کند تا برای خودش چیزی بخرد، خیلی مراقب است که هم چه مقدار خرج می کند و هم چه چیزی می خرد!
وقتی یک نفر پول خودش را خرج می کند تا برای فرد دیگری چیزی بخرد، خیلی مراقب است که چه مقدار خرج می کند، اما اینکه پولش را صرف خرید چه چیزی کرده، برای او کمتر اهمیت دارد!
وقتی یک نفر پول فرد دیگری را خرج می کند تا برای خودش چیزی بخرد، بسیار مراقب است که چه چیزی می خرد، اما اینکه چه مقدار خرج می کند، برایش خیلی مهم نیست.
و وقتی یک نفر پول فرد دیگری را خرج می کند تا برای فرد دیگری چیزی بخرد، نه برای مقدار پولی که خرج می کند و نه برای آن چیزی که پول را خرج کرده اهمیتی قائل است… این کار دولت است برای شما!

دولت دارای سه وظیفه و عملکرد اصلی است:

تدارک دفاع نظامی برای ملت
ایجاد ضمانت اجرایی برای قراردادها و عقود میان اشخاص
و صیانت از شهروندان در مقابل جرم و جنایت علیه یکدیگر یا اموالشان
وقتی دولتی با نیت خوب تلاش می کند اقتصاد را بازسازی، اخلاق را قانونی، یا به منافع اجتماعی کمک کند، هزینه این کار؛ عدم کارایی، بی انگیزگی و سلب آزادی (بازار) است.
دولت باید نقش داور داشته باشد تا یک بازیگر فعال!

یکی از اشتباهات بزرگ این است که سیاست ها و برنامه های دولت را با معیار “قصد و نیت”؛ بجای “نتایج و خروجی” قضاوت کنیم!

اگر به مردم پول بدهید که کار نکنند(مثلا پرداختن سودهای بالای بانکی و کم کردن ناگهانی آن و سپس دامن زدن به کسب سودهای بادآورده در بازار ارز و طلا و واسطه گری)، و هنگامی که کار می کنند از آنها مالیات بگیرید؛ از اینکه معضل بیکاری داشته باشید تعجب نکنید!

اول برابری یا اول آزادی؟

جامعه ای که برابری درآمد و مساوات را بر آزادی مقدم می دارد، هیچکدام را بدست نمی آورد. توسل به زور برای پیاده کردن مساوات، آزادی را نابود کرده و نیروی قهریه ای که برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرد، در میان دستان کسانی سر بیرون می آورد که آنرا برای افزایش منافع شخصی خودشان بکار می گیرند.
و البته در صورت تقدم آزادی بر برابری؛ شانس بهره مند شدن از هر دو بسیار بیشتر می شود.

جان کلام: دولت هایی که از نقش داوری و بی طرفی خارج شده، در همه امور بازار دخالت کرده و در عرضه، تقاضا و قیمت ها فعالانه اثرگذاری می کنند؛ کم از آن پادشاهانی که بلقیس از آنها می ترسید، ندارند!
…بلقیس گفت: پادشاهان هنگامی که وارد منطقه آبادی شوند آنرا به فساد و تباهی می کشند و عزیزان آنجا را ذلیل می کنند…بله کار آنان همین گونه است! نمل، ٣۴
چرا که معیار؛ “نتایج و خروجی های بد” سیاست های آن دولت هاست نه “قصد و نیت خوب” آنها!

میلتون فریدمن(١٩١٢_٢٠٠۶)؛ برنده نوبل اقتصاد در سال ١٩٧۶؛ یکی از رهبران اصلی و به عبارتی “پدر” مکتب اقتصادی شیکاگو بود.

مکتب او در مقابل مکتب اقتصادی کمبریج (کینزی‌) است که به باور اقتصاددانان کینزی گرا، از آنجا که تصمیمات بخش خصوصی گاهی ممکن است منجر به نتایج غیر کارا در اقتصاد کلان شود؛ بنابراین از سیاست‌گذاری فعال دولت در بخش عمومی حمایت می‌کنند.

فلسفه سیاسی فریدمن، فضایل نظام اقتصادی بازار آزاد با دخالت حداقلی دولت را ستایش می‌کرد.
اکونومیست او را “اثرگذارترین اقتصاددان نیمه دوم قرن بیست و یا احتمالا کل آن” توصیف کرد!

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع