مرگ بر مخالف  به قلم فرهاد قنبری

در جامعه ما دیالوگ و گفتگو جایگاه چندانی ندارد و همه نیروهای اجتماعی چنان به تک گویی عادت کرده اند که با شنیدن اولین صدایی که کمی با گفتمان آنها همخوان نبوده یا مخالف باشد، کفن پوشیده و شمشیرهایشان را برای نابودی آن تیز می کنند.

اقتصاددان :   یکی از شعارهای همیشگی این جامعه که برای تحقیر یا  تمسخر  «دیگری» به کار می رود زدن برچسب سازشکاری است. اینجا به سیاستمداری که در پی حل بحران در روابط خارجی باشد انگ “سازشکاری” زده می شود. این در حالی است که در اکثر کشورهای دنیا سازشکاری و سازش با نیروهای متخاصم به عنوان نقطه قوت و قدرت یک مقام یا جریان سیاسی به شمار می رود چرا که توانسته است با دیپلماسی و گفتگو مسیر سازش را در پیش گرفته و  مقابل فاجعه به مراتب ویرانگرتر را سد نماید.

در حوزه خصوصی و روابط فردی جامعه ما هم چنین تصویری حاکم است و همه ساکنان این سرزمین به مونولوگ هایی تک بعدی بدل گشته ایم که قدرت برقراری دیالوگ را از دست داداه ایم و اصطلاحا زبان یکدیگر را نمی فهمیم  و نیازی هم برای فهمیدن زبان یکدیگر احساس نمی کنیم.

به فعال سیاسی و هنرمندی که بر نفرت عمومی نمی دمد و جامعه را به تساهل و رواداری بیشتر دعوت می کند انگ کاسه لیسی زده می شود. به کسی که تساهل را به جای خشونت و جنگ طلبی، سرلوحه زندگی خود قرار داده انگ بزدلی زده می شود. به کسی که با همسر و خانواده خود روابط دوستانه ای دارد برچسب زن ذلیلی و بی عرضگی زده می شود و.. (این در حالی است که در اکثر نقاط دنیا به فعالان سیاسی و شهروندانی که تساهل و مدارا پیشه کرده و از دامن زدن به خشونت در روابط اجتماعی و فردی امتناع می نمایند به عنوان شهروند خوب و ایده آل نگریسته می شود.)

آمار بالای طلاق یا حجم پرونده های مربوط به دعواها و درگیری های خیابانی در دادگاها، نشان می دهد که ما اغلب قدرت برقراری ارتباط کلامی درست و معقول را نداریم و در برقراری دیالوگ مشکلات فراوانی داریم.

در جامعه ما اکثریت گروههای سیاسی و اجتماعی و شهروندان، آشکارا و پنهان چنان به شعار مرگ بر سازشکار مسلح شده اند که نمی توانند کوچکتربن ارتباط دوستانه و عاری از خشونت رفتاری و کلامی برقرار نمایند. در این جامعه ممکن است کوچکترین مسئله ای مانند اختلاف بر صف نانوایی یا یک تصادف ساده به یک دعوای خونین ختم می گردد یا زن و مردی که با هزاران مشکل زندگی مشترک خود را آغاز کرده و ساخته اند به علت نداشتن قدرت برقراری دیالوگ یا ترس از سازشکار نامیده شدن با مسائل و مشکلاتی بسیار ساده و سطحی از یکدیگر جدا می شوند.

در جامعه امروز ما اگر یک شعار به صورت کامل در حال پیاده شدن و اجرا باشد، شعار “مرگ بر مخالف و منتقد” است.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع