طمع قدیمی خرس به بیشه شیر

 واقعیت امر آن است که هیچ حقوقدان باسواد بین‌المللی و هیچ تاریخدان بی‌طرفی در دنیا نیست که نداند این جزایر قسمتی از آب و خاک قطعی ایران است و هزاران سال است که بخشی از ایران می‌باشند. لابد در روسیه هم افراد باسوادی هستند که این را به سران مسکو بگویند و لذا خود کرملین‌نشینان از این واقعیت غیرقابل انکار آگاهی دارند. پرسش اینجاست که چرا مسکو با مواضع ناحق مدعیان همراهی کرده است؟

پاسخ آن است هنگامی که بخش‌های اعظم سرزمین ایران در دو قرن گذشته توسط روسیه با همراهی استعمار انگلیس جدا شد، مگر روسیه حقی داشت؟! بنا بر این باید گفت ذات این خرس روسی است که دنبال تعرض و تجاوز به بیشه شیران باشد. خرس تنها هنگامی که از شیر بترسد دست از خوی تجاوزگری برمی‌دارد.

روسیه اکنون به دلیل استیصال ناشی از تحریم‌های بین‌المللی، دست به دامن اعراب شده تا به وسیله امکانات آن‌ها راه نجاتی برای فرار از تحریم‌های شدید بین‌المللی پیدا کند. مهم تر از دلیل مذکور باید گفت ذات روسیه از آغاز بر خوی تعدی و تجاوز و دخالت بوده است و این روش و راهبرد آنان از سده‌ها پیش و به‌ویژه پس از پتر مخوف (کبیر!) که وصیت‌نامه معروفی دارد و در آن آشکارا وصیت و توصیه به دخالت در سرزمین مقدس ایران شده، شدیدتر شده است.

چنانکه دکتر هوشنگ طالع یکی از استادان علوم سیاسی در یکی از یادداشت‌های اخیر نزدیک به مضمون زیر نوشته‌اند: «روسیان بر پایه‌ منشورِ پتر، هم‌چنان به دنبال دستیابی به آب‌های گرم خلیج فارس‌اند.»

با پایین کشیدن پرچم داس و چکش از فراز کرملین پس از فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، حاکمان تازه روسیه اعلام کردند که دیگر از منشور پتر، پیروی نمی‌کنند. در نخستین بند از وصیت‌نامه‌ منسوب به پتر (منشور پتر) آمده است: «دولت روسیه باید همیشه وسایل جنگ را آماده داشته و این وسیله‌ پیشرفتِ کارهای این کشور خواهد بود.» و در بند نهم آمده است: «… روی هم‌رفته، باید در پی آن بود که ایران رو به ویرانی برود … هر قدر ممکن شود خود را به خلیج فارس برسانید.»

از آن‌جا که حاکمان دیروز و امروزین کرملین نتوانستند از راه ایران به خلیج فارس دست ‌یابند، فدراسیون روسیه در پی آن است که از راه شیخکان خلیج فارس، خود را به خلیج فارس برساند. سکوت زیان‌بار دولت در برابر چین درباره‌ تمامیت ارضی ایران، به روسیان جرات داد که مانند آنان، تمامیت ارضی ایران را مورد خدشه قرار دهند که با ضعف برخورد ما، ژاپن و اتحادیه اروپا نیز به صف ناقضان تمامیت ارضی ایران پیوستند تا بتوانند از ایران امتیاز بیشتری طلب کنند.

اما بیانیه‌ اخیر روسیه با برخی عربان که دوباره تمامیت ارضی ایران مورد خدشه قرار گرفته است، نشان می‌دهد که فدراسیون روسیه و پوتین، در پی دستیابی به خلیج‌فارس، به‌وسیله‌ شیخکان خلیج‌فارس است و شاید در قرارداد محرمانه با امارات، قول پایگاه نظامی در بوموسا را در برابر پشتیبانی این کشور در مجامع بین‌المللی از ادعای واهیِ این واحدِ سیاسیِ زاده‌ی استعمار را به دست آورده باشد.

ما باید به حکم تجارب تاریخی و آموزه‌های فرهنگی کشورمان یاد گرفته باشیم که همیشه لبخند و مهربانی گزینه مناسبی در روابط دیپلماتیک نیست. به‌خصوص جایی که پای تمامیت ارضی کشور در میان باشد. حکیم ابوالقاسم فردوسی به دولتیان و دست‌اندرکاران کشور ایران می‌فرماید:

ترا کارهای درشتست پیش/ گهی گرگ باید بدن گاه میش

گاهی باید چنگ تیز شیران نشان داده شود. خوی جنگ‌آوری و میدان‌داری مردان مرد و زنان شیرجگر میهن‌پرست ایران را بیدار کنید و به آنکه راجع به آب و خاک و ناموس ما نظر می‌دهد، عرصه تنگ کنید. پدران ما در جنگ‌های تحمیلی روسیه بر ایران مردانه جنگیدند و چند بار تا مرز پیروزی کامل پیش رفتند و التماس و تسلیم، مسکو را از سقوط نجات داد. گر چه بعدها با فکر مکر انگلیس و دلایل دیگر سازش و صلح و قرارداد ظالمانه منعقد شد که بحث دیگری است.

ایران برای دفاع از خود، گاهی باید حمله کند. مناسب است حمله حقوقی کارشناسی در مراجع بین‌المللی علیه موجودیت امارات شود. چون هنگام تشکیل این واحد سیاسی قرار بود نامش دربردارنده کلمه ایرانی هم باشد. بخش اعظم آنچه امروزه به‌عنوان امارات نامیده می‌شود جزایر ایرانی است.

ایران همچنین باید نسبت به تعیین تکلیف وضعیت حقوقی بحرین هم با «استفاده از راه‌حل‌ها و ابتکارات صلح‌آمیز برای حل مناقشه پنجاه ساله بحرین» اقدام حقوقی کند. روسیه باید بفهمد که گرچه امروزه گیر و گرفتار است، ولی این‌طور نیست که راحت و بدون هزینه بتواند با کارت ایران بازی کند و عرب‌ها را به سود خود بازی دهد. روسیه بایستی بفهمد هنگام نام بردن از ایران و بیشه شیران خیلی محتاط باشد.