ضرورت تغییرنگرش مدیریت منابع کشور

تخصیص اعتبار به مراکز فرهنگی خاص بالاتر از وزارت خانه های تولیدی در شرایطی که به گفته مسئولین شصت میلیون نفر محتاج یارانه هستند و بعیارتی فقرا جامعه تاسف بار است صرفنظر از تحلیل های فرهنگی و اجتماعی تاسف بارتر اینکه در شرایط رکود تورمی باید سرمایه ها و سپرده های کشور به سمت فعالیتهایی سوق پیدا کند که ما به ازای تولیدی بیشتری داشته باشد یعنی زایش و باز تولید سرمایه و ثروت ملی رابیشتر نماید و ضریب تکاثری بالاتری از جمله در درآمدزایی ایجاد نماید.

اقتصاددان: در واقع اتلاف منابع از سه بعد قابل بررسی است یکی عدم توزیع مناسب منابع از طریق بودجه بندی و نظام بودجه ریزی و عدم تخصیص بهینه و عدم کارایی منابع دوم اتلاف منابع که زیان ناشی از عوامل ذکر شده هم در سالجاری و در سالهای بعدی بصورت تکاثری افزایش می یابد و سوم که بنظرم خیلی مهم است هزینه فرصت و مقوله انتظارت و مثبت نگری به اینده اقتصاد کشور است که بسیار اقتصاد کشور را ضربه پذیرتر میکند. در شرایط تحریم تخصیص بهینه منابع می بایست بصورت یک اصل اساسی رعایت شود و بفکر تولید و اقتصاد بود تا بعد فرهنگی زیرا با ادامه وضع موجود طغیان فقرا بویژه در مناطق روستایی و حاشیه نشینان شهرها بسیار محتمل و خطرناک میشود.

دراین راستا، تورم زا بودن بودجه سالجاری به این دلیل است که تخصیص اعتبار در جهت تولید و توانمندسازی تولید نبوده و کاهش تورم از طریق جذب نقدینگی در پروسه تولید صورت نگرفته است. نقدینگی در جاهایی صرف میشود که تولید و صادرات در آن جایی ندارد و دیده نشده است و بودجه اختصاص یافته به وزارتخانه های تولیدی نیز بیشتر صرف ناکارایی ها و کسری ها گذشته میشود و حفظ وضع موجود است.

البته برخی ممکن است ادعا نمایند اعتبار دلیل هزینه نیست و ممکن است تخصیص اعتبار به مراکز فرهنگی خاص به اندازه مبالغ مندرج در بودجه صورت نگیرد در پاسخ این عزیزان باید گفت به تفریغ بودجه مراجعه و از دیوان محاسبات در خواست نحوه هزینه کرد را بنمایند تا همه چیز شفاف گردد. شفافیت در بودجه کفایت نمیکند شفافیت در هزینه هم لازم است

/پ