صنایع فرهنگی و خلاق، پایستگی اقتصاد استان گلستان

به گزارش اقتصاددان سرکار خانم سمانه شهری نژاد، مولف و مدرس اقتصاد پوشاک و محقق پژوهش هنر در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:

با توجه به سیاست های کلی نظام جهموری اسلامی ایران با تاسی از تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر توجه به موضوع خودکفایی در عرصه های مختلف، مصرف کالاهای ایرانی و همچنین به منظور رونق تولید و افزایش مصرف کالای فرهنگی در میان اقشار مختلف، از طریق فرهنگ سازی، ترویج، تولید و توزیع با بهره گیری از نمادهای بومی و ملی از طریق شناسایی بازارهای پنهان میتوان موجبات رونق اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و صادراتی حوزه پوشاک را رقم زد.
(اشاره به مواد اولیه در استان گلستان و هنر بانوان در طرح مشاغل خانگی: پارچه بافی، سوزندوزی، و بخشی از صنایع تبدیلی)
حوزه مد و پوشاک، به منزله یکی از صنایع پرطرفدار فرهنگی، در عین سودآوری اقتصادی، نقشی جدی در انتقال ایده های خلاق و رشد فرهنگی جوامع مبتنی بر میراث فرهنگی آن ها ایفا کرده و در این مسیر، چرخه ای از آفرینش و طراحی تا تولید، توزیع و نهایتاً مصرف طی می کند.
با توجه به فراگیری رشته های دانشگاهی، وجود طراحان و برگزاری جشنواره ها، نشست ها و حضور اقوام بومی و محلی در ایران، مشکلات حوزه پوشاک نام برده می شود:
۱٫مشکل تولید
ریسک پذیری پایین، نبود دغدغه فرهنگی، عدم استفاده از ظرفیت های بومی، غفلت از ظرفیتهای داخلی و بی توجهی به نیازهای واقعی جامعه، مغفول ماندن ظرفیت نساجی، تولید و ارائه لباس هایی فاقد پیشینه فرهنگی و هنری.
۲٫مشکل تبلیغات و توزیع
نبود برنامه های منسجم و پخش از رسانه ملی در جریان سازی، فقدان نظام الگوی تبلیغاتی مد اسلامی ایرانی
۳٫مشکل آموزش و پژوهش
جدایی از واقعیت های اجتماعی روز صنعت و بازار، ضعف محتوایی و فقدان مطالعات بومی روشمند راهبردی در حوزه مد و لباس اسلامی ایرانی
۴٫مشکل طراحی
کپی کاری و تقلید از الگوهای وارداتی عامه پسند، ضعف صنعت طراحی لباس داخلی در بهره گیری از ایده ها و سلایق بومی، یکنواختی، عدم پویایی و نوآوری در طرح، نبود تنوع در رنگ و عدم کاربرد طرح ها و نقوش، عدم به روز رسانی و پویایی لباس های سنتی، عدم نوآوری در سبک پوشش مبتنی بر اقتضائات فرهنگ بومی،
۵٫مشکل عدم پیوستگی و یکپارچی چرخه مد
انفکاک جدی با طراحی و تولید بومی، نبود برند سازی داخلی، نبود ظرفیت های مالی و قوانین و زیرساخت ها و ظرفیت نیروی انسانی، نبود افراد متخصص در برنامه ریزی و هدایت چرخه مد
۶٫مشکل سیاست های دولتی
وابسته سازی مد به دولت و سیاست های دولتی و در نظر نگرفتن ظرفیت های بخش خصوصی، برخوردهای سلیقه ای دولتی، تغییر مداوم و عدم ثبات سیاست ها با تغییر جابجایی دولت ها، وجود سیاست های محدودیت آفرین، خلا سیاست ها و تسهیلات تشویقی و حمایتی، فقدان عدم هماهنگی دولتی در پیشبرد مد اسلامی ایرانی، نبود عزم جدی و کنترل واردات قاچاق، فقدان حمایت هماهنگ از سرمایه گذاران لباس، فهم نادرست و غیر راهبردی از صنایع خلاق فرهنگی، فقدان رویکرد استراتژیک مبنی بر پیوند اقتصاد و فرهنگ

شاخص ها و معیار انتخاب لباس
به ترتیب: متناسب با ظاهر، به روز بودن، زیبایی و راحتی، حجاب و پوشیدگی
کانال های اطلاع رسانی
به ترتیب: خانواده، دوستان و خویشاوندان، اینترنت و شبکه های مجازی، بازیگران و تلویزیون

راهکار و مزیت استفاده از ظرفیت های بومی استان در حوزه تولید صنایع فرهنگی
گستردگی حوزه پوشاک در ارتباط با علوم مختلف مانند جامعه شناسی، روان شناسی، الهیات و هنر و غیره
توسعه صنایع فرهنگی باعث عدم خشونت اجتماعی میشود
مغفول ماندن نقش آموزش و پرورش در هنرهای بومی که از این طریق علمی شدن مباحث صورت می گیرد.
 اولویت‌ قرار دادن پایداری افزایش تولید در پرورش کرم ابریشم(جایگاه و ظرفیت این حرفه در استان)
 علمی شدن و به روز رسانی
 اهمیت به صنعت نخ ریسی و پارچه بافی و علمی شدن این حرفه و صنعت
 آموزش به جوانان با تاکید بر اشتغال¬زایی و صنعت سودآور
 افزایش تعداد خانوارهای اشتغال به این حرفه
 تولید ابریشم در طول سال
 اهمیت دادن کیفیت و کمیت پیله¬های تولیدی و توجیه اقتصادی (مزیت تولید مواد اولیه چون پنبه و ابریشم در استان)

 کاهش سطح بیکاری
 کاهش معضلات اجتماعی
 کمک در جهت جلوگیری از مهاجرت بی رویه به شهر
 کاهش تبعات منفی بیکاری
 باز سازی و نوسازی آموزشی
 توانمندسازی افراد برای زندگی بهتر
 افزایش سلامت و بهداشت روانی
 افزایش امید به زندگی
 توسعه عرصه زندگی کار و حرفه
 بهبود روابط اجتماعی و مناسبات اجتماعی
 انتقال ارزشها و فرهنگ ها و هنجارهای اجتماعی و جامعه پذیر بودن از جمله عوامل بسیار مهم از احیای دانش بومی در آموزش مهارتی برای رسیدن به اقتصاد مقاومتی و توسعه می باشد.

ح