‍ سفرنامه آناتولی (روز یازدهم. فتحیه و ساحل لاجوردی آن)

صبح را با گشت و گذار در یک بازارچه محلی میوه شروع کردیم که یکی از بخش های جالب سفر برای من است.
کشاورزان محصولات خود را برای فروش مستقیم به این جمعه بازار می آورند و انواع محصولات کشاورزی محلی مثل زیتون و… در آن عرضه می شود.

یکی از جاذبه های تاریخی فتحیه ، مقبره های صخره ای مربوط به قرن چهارم پیش از میلاد و دوره هخامنشی است. تاثیر همسایه یونانی در معماری آن مشهود است.
مقبره اصلی با توجه به کتیبه آن متعلق به “آمینتاس” است که احتمالا از نوادگان “هارپاگ” سردار مشهور کوروش می باشد.(عکس پیوست)
راه پله هایی تا نزدیک مقبره وجود دارد و داخل آن راهم می توان دید که البته علی رغم تزئینات زیبای نمای خارجی ، داخل آن فقط یک اتاق ساده بود.
از کنار مقبره نمای زیبایی از شهر و دریا دیده می شد.

فتحیه و اولودنیز به دلیل ساحل لاجوردی و تفریحات دریایی مثل پاراگلایدر و غواصی و… معروف است و بعد از دیدن مقبره به ساحل رفتیم.
همان قدر که کاپادوکیه به بالون هایش معروف است، فتحیه به پاراگلایدرهایش.
البته من نه بالون های کاپادوکیه را امتحان کردم و نه پاراگلایدرهای فتحیه را و فقط از دور پرواز آنها را تماشا کردیم.

موقع ناهار، یکی از غذاهای ترکیه به نام “پیده ” را امتحان کردیم. بعضی به آن پیتزای ترکی هم می گویند ولی برعکس پیتزا ، پنیر جزء ثابت آن نیست. بر اساس چیزی که روی خمیر نان اضافه می کنند ( گوشت چرخ کرده یا سیر یا تخم مرغ یا…) انواع پیده وجود دارد و اسم های مختلف دارد. به کسی که شغلش پخت پیده باشد،” پیده جی” می گویند.

شهر دالیان در نزدیکی فتحیه، ایستگاه بعدی ما بود. این شهر درمحل ریزش رودخانه دالیان به دریای مدیترانه ساخته شده و محل زندگی لاک پشت های دریایی است. مثل دیگر شهرهای باستانی لیکیه، مقبره های صخره ای جالبی در آن ساخته شده است. تماشای غروب آفتاب در کنار رودخانه و نمای مقبره های صخره ای که در آن سوی رودخانه دیده می شوند، منظره دل انگیزی بود.

یک نکته جالب برای من در ترکیه ، وجود مساجد بزرگ و مجلل با امکانات کافی در همه مسیرهای بین راهی و روستاها بود که برعکس ایران در همه ساعات روز و حتی شب باز بودند. من در طول سفر نگهبان یا دوربینی هم برای حفاظت از اموال مساجد ندیدم.
روحانیون فقط در فضای مسجد لباس روحانیت می پوشند و موقع خروج لباس خود را عوض می کنند.
ونکته جالب دیگر آن است که درحالی که خود ما لغت عربی “وضو” را به کار می گیریم ، مسلمانان در بسیاری از کشورها از جمله ترکیه از ترکیب فارسی “آب دست” به جای آن استفاده می کنند.

بعد از دیدن شهرهای ساحل مدیترانه به سمت شهر افسانه ای افِسوس در نزدیکی دریای اژه حرکت کردم ولی خسته تر از آن بودم که تا این شهر رانندگی کنم و شب را در بین راه در شهر آیدین اقامت کردیم.

سفرنامه را به صورت تصویری هم می توانید در هایلایت آناتولی در اینستاگرام من دنبال کنید.
https://instagram.com/shafiei_motahar?igshid=MzNlNGNkZWQ4Mg==