رابطه صلح فردی با مبانی جامعه شناسی

صفی اله ملکی دکترای جامعه شناسی و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :
صلح فقط نبودن جنگ نیست بلکه یک باور و آمادگی ذهنی و فردی برای دوری از هرگونه خشونت و منازعات در جامعه است.
جامعه انسانی به دو دسته تقسیم می شود
۱.فردی. ذهنی. درونی که شامل باورها. اعتقادات. تفکر.اندیشه و تخیلات انسانی
۲.اجتماعی.بیرونی و عینی که شامل مادیات و نمادها جامعه
یک رابطه معنادار و مستقیم بین جنبه های فردی با اجتماعی وجود دارد. جامعه بدون فرد شکل نمی گیرد و فرد هم بر اساس مقتضیات زمانی و فرهنگی از جماعت گرایی و جامعه پذیری متاثر می شود. پس کنترل اجتماعی در جوامع و جامعه پذیری افراد از طریق انتقال فرهنگ. تعلیم و تربیت و تشویق و تنبیه صورت می گیرد.
اما تغییر جنبه های فردی(اعتقادی و ذهنی ) کندتر و سخت از جنبه های اجتماعی(مادی و نمادی) مثل ساختمان. پوشش لباس و…می باشد ضمن اینکه صلح یک نیاز فطری و فردی است که می تواند در صورت فرهنگ سازی وتحقق آن در فرد،جامعه را بسوی رشد و تعالی برساند چون فرد بعنوان یک کنشگر با آگاهی. اراده و هدفمند رفتار خود را بررسی و با ادراک به آن عمل می‌کند.
صلح در خانواده. محله همچنین در سطح ملی و جهانی در گرو عقلانیت. خودباوری و نقش آفرینی فردی است
تمام جنگ های تاریخی با اهداف و انگیزه های متفاوت با فرمان و عقده گشایی فردی صادر و شروع شده است اکثر دیکتاتورها با نگاه توتالیتری( ایدئولوژیکی ) و کشور گشایی وغارت اموال و تسلط بر ممالک دیگری مثل هیتلر و صدام و…دست به جنگ های خانمان‌سوز و ویرانگر زدند.
ایجاد صلح فراگیر و پایدار همراه با امنیت وعدالت اجتماعی با اصلاح و خودباوری و خودمعرفتی فرد امکان پذیر است یک فرد در جامعه بدون توجه به جنسیت و مدرک تحصیلی می تواند یک هنرمند. نقاش.مجسمه ساز.شاعر. مهندس. پزشک. کشاورز. بازاری و یا از طرف یک فرد مذهبی و یا اومانیسم و سکولاریسم منادی صلح باشد.
اگر چه سازمان ملل منادی صلح و میانجیگری، مصالحه و داوری حل و فصل مجادلات و مداخلات می باشد ولیکن بدون تحول گرایی و اصلاح نگرش فردی در تک تک افراد جامعه صلح و ثبات و آرامش فراگیر و پایدار میسر نخواهد شد.
بازتولید فرهنگی در بازسازی و نوسازی تفکر صلح در جامعه یکی از ملزومات برقراری صلح منطقه ای. ملی و جهانی است
احساسات عاطفی فردی از قبیل بشر دوستی بدون توجه به رنگ و نژاد و داشتن روحیه مسؤلیت پذیری در قبال جامعه همچنین احساس شادی و نشاط و نداشتن اندوه و نفرت نسبت به دیگران مهمترین عامل کاهش آسیب های اجتماعی در جامعه می باشد که باید زمینه این انگیزه و روحیه از طریق روانشناسان و متولیان فرهنگی در جامعه فراهم شود.
همه ادیان آسمانی و حتی مکاتب فکری بشری آموزه‌های خود را به همزیستی مسالمت با خانواده و همسایه و دیگران همچنین باز تعریف ضرورت و لزوم کاربری صلح درجنبه های فردی مثل گذشت. بخشش و احترام متقابل و انسانیت و تواضع و…متمرکز کردند تا با اصلاح رفتار فرد زمینه صلح گرایی و عدالت و سعادت و برابری تحت عنوان حقوق بشری در جامعه جهانی فراهم شود.
فقها و فلاسفه مشهور اسلامی مثل فارابی. ملاصدرا و حتی فلاسفه یونانی و غرب مثل افلاطون. ارسطو. دکارت. کانت تاکید بر اهمیت و ضرورت فضایل اخلاقی و خودسازی برای رسیدن به مدینه فاضله و جامعه بدون خشونت و عاری از هرگونه تعارض و منازعات داشتند. ولی ضعف وناکارآمدی بیدارگران و مصلحان در اصلاح تفکر فردی و رفتارهای اجتماعی. افراطی گری. روحیه ملی گرایی با تعصب خودبرتربینی و تفسیر به رای های کج اندیشان حکومتی در طول تاریخ گروهی را با فریب و گروهی را با اکراه زمینه ساز اختلالات قومی و فرهنگی و مذهبی و در نهایت آتش بیار شعله های جنگ و خونریزی در جامعه شدند.
لذا برای صلحی پایدار و جهانی باید نگرش و رفتارهای صلح گرایانه فردی در جامعه فرهنگ سازی و نهادینه شود تا شاهد رشد و تعالی انسان ها در سایه صلح و ثبات و امنیت و آرامش باشیم ان شاالله

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع