دگردیسی سرمایه گذاری، هدف بازارهای جهانی در افق ۲۰۲۳

سرمایه گذاران متخصص، ارزش متنوع سازی سبد سرمایه گذاری یا پرتفویشان را می دانند. در یک بازار در حال تحول، توزیع ریسک بین انواع مختلف سرمایه گذاری ها موجود در سبد بسیار مهم است. به این مفهوم که اگر یک سرمایه گذاری ضرر کند؛ سرمایه گذاری دیگر می تواند آن را جبران نماید.

بعنوان مثال کسانی که خودشان را برای رکود آماده می کنند با نوسانات بازار سهام از طریق متعادل سازی سبد سرمایه گذاری اشان با ترکیبی از سرمایه گذاری ها همانند اوراق قرضه، صندوق های سهام ، و وجه نقد به گونه ای منطقی تر روبرو می شوند.

آشنایی با سرمایه گذاری های جایگزین برای حداکثر سازی موثر سبد سرمایه گذاری بسیار مهم است.
اما سرمایه گذاری های جایگزین چیست؟
سرمایه گذاری جایگزین دارایی مالی است که سهام، اوراق قرضه یا وجه نقد نیست، این نوع سرمایه گذاری ها معمولا غیرقابل نقد هستند به این مفهوم که نمی توان آنها را به سادگی فروخت یا تبدیل به وجه نقد کرد و اغلب توسط نهادهای نظارتی یا کمیسیون بورس اوراق بهادار به میزان کمتری کنترل می شوند. سرمایه گذاری های جایگزین گاهی دارایی های جایگزین نیز نامیده می شوند.
پیش از این، استفاده از سرمایه گذاری های جایگزین به سرمایه گذاران نهادی و یا سرمایه گذارانی با ثروت خالص بالا محدود بوده است. اما در حال حاضر سرمایه گذاری های جایگزین در حال تبدیل شدن به یک جریان اصلی است، سرمایه گذاران خرد یا سرمایه گذاران فردی، به طور فزاینده ای در حال بدست آوردن فرصت هایی برای قرار دادن این سرمایه گذاری ها در سبدسرمایه گذاری خود هستند تا از این طریق بتوانند ریسک کلی سرمایه گذاری شان را کاهش و ارزش آن را در بلند مدت افزایش دهند.

سرمایه گذاری جایگزین و زمینه رشد سریع در مالی:

بنا بر مسندات ارائه شده توسط موسسه تحقیقاتی پرکین، انتظار می رود صنعت سرمایه گذاری جایگزین تا سال ۲۰۲۳ ، بالغ بر ۵۹ درصد شد کند و در مجموع، ارزش دارایی های تحت مدیریت آن به ۱۴ تریلیون دلار برسد. یکی از دلایل رشد مداوم این دارایی، این است که سرمایه گذاران در جستجوی دارایی هایی در سبد سرمایه گذاری خود هستند که کمترین میزان همبستگی با یکدیگر را داشته باشند. هر چه همبستگی کمتر باشد، احتمال اینکه دارایی های موجود در سبد آ در طول دوران رکود یا رونق اقتصادی یکسان عمل کنند کمتر است.

تفاوت سرمایه گذاری های جایگزین و سنتی:
سرمایه گذاری های سنتی سرمایه گذاری هایی هستند که می توانند خریداری شوند، به فروش برسند و در بازارهای عمومی مورد معامله قرار گیرند، سهام، اوراق قرضه، وجه نقد و شبه نقد به عنوان سرمایه گذاری های جایگزین در نظر گرفته می شوند. به دلیل این مساله که سرمایه گذاری های جایگزین به طور عمومی مورد معامله قرار می گیرند؛ نسبتا راحت به وجه نقد تبدیل شده و به عنوان دارایی هایی با نقدینگی بالا در نظر گرفته می شوند. مقررات مربوط به معاملات آنها همچنین توسط نهادهای مختلف نظارتی همچون سازمان بورس و اوراق بهادار، سایر نهادهای کنترلی تنظیم می شوند.

از طرف دیگر سرمایه گذاری های جایگزین به صورت عمومی معامله نمی شوند به این دلیل نسبت به سرمایه گذاری های سنتی نقدشوندگی کمتری دارند و سرعت تبدیل آنها به وجه نقد سخت تر است. آنها می توانند به شدت پیچیده باشند و معمولا فاقد مقررات و کنترل های سخت گیرانه هستند. به همین دلیل شفافیت کمتری نسبت به این نوع سرمایه گذاری ها وجود دارد و این امر موجب اهمیت دقت لازم در ارزیابی سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران شده است.
سرمایه گذاری های جایگزین نسبت به سرمایه گذاری های سنتی با ریسک بیشتری همراهند اما بازده بیشتری نیز به همراه دارند. با توجه به نقدشوندگی آنها سرمایه گذاری های جایگزین معمولا افق سرمایه گذاری طولانی تری نسبت به سرمایه گذاری های سنتی دارند.

انواع سرمایه گذاری های جایگزین:
از آنجایی که عبارت سرمایه گذاری جایگزین بسیار گسترده است ، بسیاری از سرمایه گذاری ها می توانند در این طیف قرارگیرند برخی ازرایج ترین انواع سرمایه گذاری های جایگزین عبارتند از:

سرمایه گذاری خصوصی
بدهی خصوصی
صندوق های پوشش ریسک
املاک و مستغلات
کالاها
کلکسیون (دارایی های جمع کردنی)
محصولات ساختار یافته
سرمایه گذاری خطر پذیر
بدهی شرکت های درمانده مالی
مشتقات
مالکیت معنوی

نمونه هایی از سرمایه گذاری های جایگزین:
چهار مورد از محبوب ترین سرمایه گذاری های جایگزین که یک سرمایه گذار ممکن است بخواهد به سبد سرمایه گذاریش اضافه کند شامل:
سرمایه گذاری خصوصی: سرمایه گذاری خصوصی، سهام یا مالکیت در شرکت های خصوصی است ، شرکت سرمایه گذاری خصوصی وجوه جمع آوری شده از سرمایه گذاران نهادی و غیر نهادی را برای خرید یک کسب و کار یا هدف افزایش ارزش و کسب سود قبل از فروش نهایی آن سرمایه گذاری می کند. بسته به اینکه شرکت در چه مرحله ایی قرار دارد سرمایه گذاری در سهام خصوصی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، مانند:
– سرمایه گذاری خطر پذیر: وجوه جمع آوری شده برای کمک به شرکت های نوظهور و سرمایه گذاری در استارت آپ های مراحل اولیه و دستیابی به موفقیت بلند مدت مورد توجه قرار می گیرند.
– سرمایه گذاری توسعه ای: سرمایه گذاری که شرکت های بالغ را قادر به ساختن خطوط تولید محصول جدید گسترش در مناطق مختلف جغرافیایی یا بازسازی سازمان می سازد.
– خریدهای تملکی: سرمایه ایی که برای خرید یک شرکت دیگر یا یکی از بخش های آن استفاده می شود.
صندوق های بدهی خصوصی:
وقتی شرکتی به دنبال رشد و توسعه کسب و کارش است ممکن است پول یا دارایی کافی برای توسعه نداشته باشد بجای آن ممکن است متعهد به بدهی خصوصی شود یا از یک صندوق بدهی خصوصی وام دریافت کند بعنوان جایگزینی برای وام بانکی.
شرکت هایی که وام خصوصی ارائه می کنند عموما از سود پرداختی وام ارائه شده ، همچنین بازپرداخت وام خود سود می گیرند . بدهی خصوصی غیر قابل نقد است و قابل معامله نیست . اما می تواند سرمایه گذاری های با درآمد ثابت یک شرکت را متعادل سازد.

صندوق های پوشش ریسک
صندوق پوشش ریسک یک ساختار سرمایه گذاری مشترک است که استراتژی های مختلفی را برای کسب سود یا بازده فعال روی سرمایه گذاری استفاده می کند.
صندوق های پوشش ریسک منحصرا توسط افرادی با ثروت خالص بالا و سرمایه گذاران نهادی استفاده می شود. و با نظارت بسیار کمتری توسط نهادهای نظارتی عمل می کند. اغلب صندوق های پوشش ریسک در اوراق بهادار سنتی همانند سهام، اوراق قرضه و کالاها سرمایه گذاری می کنند. استراتژی متداول صندوق های پوشش ریسک معاملات لانگ /شورت است . سرمایه گذاری که موقعیت لانگ یا خرید می گیرد اقدام به خرید یک دارایی می کند به این امید که قمیت آن در آینده افزایش یابد و در قیمت های بالاتر اقدام به فروش دارایی خود کند و از این تفاوت قیمت سود خواهد برد. در یک معامله شورت یا فروش ، معامله با فروش یک دارایی شروع می شود پیش از آنکه خریداری شود، سرمایه گذار دارایی را در قیمتی به فروش می رساند به امید این که قیمت آن دارایی در آینده کاهش یابد تا از این تفاوت قمیت سود ببرد.

املاک و مستغلات
املاک و مستغلات بزرگترین طبقه از دارایی های جهان است. و معمولا به عنوان یک جایگزین شناخته می شود وقتی که افراد دارایی هایی همانند ساختمان های اداری و یا آپارتمان های مسکونی را بعنوان سرمایه گذاری خریداری می کنند.
سهام املاک و مستغلات ویژگی هایی همانند اوراق قرضه دارد به این مفهوم که صاحبخانه جریان نقدی را از مستاجر دریافت کرده به این دلیل که هدف آن افزایش ارزش داراییشان در طی زمان است. با این حال یک مزیت دیگر املاک آن است که بازار آن نوسانات کمتری نسبت به سهام و اوراق قرضه دارد.
سرمایه گذاران ممکن است پولشان را در صندوق سرمایه گذاری املاک و مستغلات قراردهند (REIT)، مدیر صندوق سرمایه گذاری املاک و مستغلات پول های آنها را در دارایی های مختلف سرمایه گذاری می کند و سپس اجاره آن دارایی ها را جمع آوری کرده و مدیریت می کند. سرمایه گذاران سود سالانه ایی از محل سود نقدی یا سود سهام دارایی ها بدست می آورند.
چرا باید از سرمایه گذاری های جایگزین استفاده کنید؟
اول اینکه دارایی های جایگزین همبستگی پایینی با سرمایه گذاری های سنتی همانند آنچه در بازار سهام معامله می شود دارند. به دلیل همین همبستگی پایین سرمایه گذاری های جایگزین می توانند بهتر از سرمایه گذاری های سنتی در دوران رکود بازار عمل کنند. این به معنای آن است که گنجاندن سرمایه گذاری های جایگزین در پرتفوی سرمایه گذاری می تواند وسیله ی موثر افزایش تنوع و کاهش ریسک باشد.
در حالیکه سرمایه گذاری های جایگزین پیچیده تر هستند و اغلب ریسک بالاتری دارند. آنها می توانند بازده بالاتری نسبت به انواع سرمایه گذاری های سنتی ایجادکنند . گاها این بازده بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد گزارش شده است. برای محاسبه پتانسیل افزایشی ریسک، سرمایه گذاری های جایگزین عموما افق سرمایه گذاری طولانی تری نسبت به سرمایه گذاری های سنتی خواهند داشت.

در نهایت طیف وسیع تری از فرصت های سرمایه گذاری جایگزین (موارد بالا) وجود دارد که گزینه های متنوع تری نسبت به سرمایه گذاری های سنتی همچون سهام، اوراق قرضه و پول در اختیار شما قرار می دهد.
متنوع سازی پرتفوی شما با سرمایه گذاری های جایگزین:

با دانستن زبان سرمایه گذاری های جایگزین و ارزیابی کردن فرصت ها ی آن، می توان ارزش سبد خود را به حداکثر رساند و در یکی از زمینه های در حال رشد در امور مالی درخشید.

(ح)