خلازیر قوی سیاه تهران

(( خلازیر قوی سیاه تهران ))
پدیده تخریب غلط و غیر علمی ساختمانهای خلازیر نتیجه بی اعتنایی به عدم مشارکت مردم در انتخابات شورای شهر و هر انتخابات دیگر است که ثمره آن تصدی کرسی های مسئولیت و خدمت با حداقل آرا بود.
متاسفانه اکثر کاندیداتورهای ارکان مسئولتی و خدمات عمومی ، به این کرسی ها بیشتر بعنوان سکوی پرتاب و جدا سازی خود از جامعه و کسب موقعیت های ویژه و برتر می نگرنند تا کرسی مسئولیت و خدمت. البته هستند مسئولینی خدوم و زحمت کشی که دغدغمند مشکلات مردمند .
خلازیر و امسال آن پدیده قوی سیاه است که ترومای جمعی میوه آن خواهد بود. احترام به خرد جمعی ، پیش نیاز و خلق جمعی معنا ؛ روش عبور از این بحرانها است .
تنها سفینه نجات رجوع به انسانیت و وجدان با بهره گیری از علوم روز و استقرار دموکراسی است.
پیشتر برخی آینده پژوهان بر آب سوختگی و چراغ مردگی را قوی سیاه جهانی و جنگ جهانی۲۰۲۴ و شاید ۲۰۵۴ را ترومای جمعی مطرح کرده اند. اما سهم کشورها از آسیب های فراگیر یکسان نیست.
نمونه های بارز بر آب سوختی و چراغ مردگی جوامعی هستند که با منابع و امکانات در عصر تکنولوژی به حیف و میل ، دوباره کاری ، استمرار و اصرار به اشتباهات و هزینه کردن زمان می پردازند .

تبدیل میلیاردها تومان سرمایگذاری به تلی از خاک و نخاله های ساختمانی و از دست رفتن جان ۵ نفر انسان ناشی از تخریب در خلازیر که به دور از تدبیر انجام شد ؛ چیزی غیر از بر آب سوختگی و چراغ مردگی است ؟!!
اجرای پروژه های ساختمانی در این سطح با هر استانداردی در شرایط و با امکانات ایران چیزی نیست که یک شبه اتفاق بیافتد و ناظرین و ضابطین از آن بی خبر باشند که مجبور به اتخاذ تصمیماتی اینچنین پر هزینه شوند.
ضمنا شهرکها و محلات زیادی در تهران و سایر شهرها وجود دارند که ایجاد آنها یا در تعارض با حفظ منابع طبیعی بوده و یا روی گسل ساخته شده و یا اینکه دارای تراکم بیش از حد و بلند مرتبه سازی در کوچه هایی با عرض کم می باشند . کوچه باغ های شمیرانات ، شهرکهایی در تپه های سوهانک ، ازگل ، دارآباد ، شیان ، مراد آباد و … نمونه هایی در وسعت انکار ناپذیر این موضوعات هستند.

قطعا کشورهایی که مناقشات کمتری دارند و بین حاکمان و مردمانشان اتحاد ، انسجام و همدلی بیشتری برقرار است ؛ تحقق اهداف متعالی در مسیر رشد و توسه را شاهد خواهند بود ولو با برنامه های ساده و چشم اندازهای کوتاه و میان مدت.
در مقابل جوامعی که بی اعتنایی به خرد جمعی و بی توجهی به شایسته گزینی را سر لوحه کارها قرار میدهند ؛ هزاران خط قانون و صدها صفحه برنامه و چشم انداز دارند که در انتهای هر برنامه مواجه با انحرافات فاحش و عدم تحقق حداقلها خواهند بود .
به امید احیای گفتمان
مجید اسمعیل خان طلایی