آیا اقتصاد ما ترمز بریده است؟!؟

دکتر حسن خسروی. مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:

فرض کنید یک اتوبوس پر از مسافر بعد طی مسافتی طولانی در حین حرکت در جاده ای سرازیری و دارای شیب ؛ سیستم ترمزش از کار بیافتد. راه چاره و گزینه های پیش رو عمدتا عبارتند از :
۱- راننده به محض احساس خطر و درک مسئله فورا خود را از اتوبوس به بیرون پرت کرده و نجات یابد و اتوبوس و مسافران در برخورد با صخره ها و یاسقوط در دره از بین بروند و نابود شوند.
۲ – راننده دستپاچه شده و تعجیل به خرج داده و فورا واکنش سریع نشان داده و اتوبوس را به جای مناسبی که کمترین تلفات را در بر داشته باشد بکوبد. مثلا به طرفین جاده منحرف شده و اتوبوس را به یک تپه ای از کوه و خاک بکوبد. احتمالا در این حالت جلوی اتوبوس آسیب جدی دیده و راننده و مسافران نیز زخمی و مجروح می‌شوند. اما از مردن همه مسافران و آتش گرفتن اتوبوس و سوختن کامل آن به مراتب بهتر است.
۳ – راننده اتوبوس موضوع بریدن ترمز را فورا با مسافران در میان گذاشته و از همه بخواهد که سریعا از پنجره ها خود را به بیرون پرت کنند تا بلکه زنده بمانند. در این حالت که ریسک بسیار بالایی دارد همه به بیرون پریده و اکثرا از شدت جراحات وارده از بین رفته و اتوبوس هم قدری آنطرفتر به کوه برخورد کرده و آتش گرفته و از بین می‌رود.
۴ – راننده اتوبوس پیش خود دو دو تا چهار تا کرده و با همین ترمز بریده آنقدر با مهارت و هوشیاری و تسلط بر امور ( مدیریت بحران ) و دست فرمان خوب و تجربیاتی که از گفته ها و شنیده های همکاران خود دارد ؛ اتوبوس را ادامه مسیر داده تا پس از طی سراشیبی و سرازیری؛ ماشین به یک جای صاف و هموار رسیده و کم کم از سرعت آن کاسته شده تا آرام در نقطه ای بایستد.

این یادداشت؛ دارای پایان باز است….

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع