هر سازمان ،واحد تولیدی یا خدماتی نیاز به بقا ودوام در محیط کسب وکار دارد. وبرای این منظور باید بتواند بر لبه بهره وری حرکت کند( دستیابی به مقدار معینی محصول با بخش مشخصی منابع )قبلا بیشتر تاکید بهره وری برروی مدیریت منابع بود ،در حالی که امروزه دامنه آن گسترده شده، نوآوری واستفاده از ایده پردازی ،خلق محصول جدید،بازارسازی و مشتریان جدید… به دامنه مطالعه آن اضافه شده است. اهمیت بهره وری امروزه به سبب آن گسترش یافته که رقابت بخش انکار ناپذیر در عرصه اقتصاد شده است. کشورها با توجه به مزیت های رقابتی که ایجاد می کنند خود را از رقبا متمایز میکنند وموجب دوام وتوسعه آنهامیشود واین یک فرایندی است که همیشگی است.بخش پشتیبانی این جریان ولجستیک مورد نظر ریشه در تربیت وآموزشی دارد که در سیستم آمورشی کشورها نهفته است.
نظام آموزشی ما به علت ساختار معیوبی که دارد نتوانسته است به این رسالت پاسخ بدهد .
همانطور که میدانیم نظام های آموزشی متمرکز (centralization) به طور هرمی واز راس دستورات را برای اجرابه بدنه سازمان اعلام میکنند و جای هرگونه خلاقبت وایده پردازی از کسانی که خود باید تصمیم ساز باشند را میگیرند . بنابراین میبینیم که محیط آموزشی ،مواد آموزشی ومحتوای آموزشی و…همه با هم هماهنگ هستند وقاعده هرم هیچ گونه ابتکار عملی از خود نمیتواند داشته باشد.در عوض نظام غیر متمرکز (decentralization) محیط ومحتوا هردو پویا هستند ومجری در قاعده هرم هست ودر اینجاست که تولیدِ مسئله شکل میگیرد ویک فرایند ی که پویاست شروع به حال مسئله میکند واز سیستمی سنتی به سیستمی ابداع گر شیفت میکند
وتمام پتانسیل های نهفته در منابع انسانی فرصت بروز وظهور پیدا میکنند. وعرصه بهره مندی از عدالت فرصتها شکل میگیرد و شایستگی ها به عنوان سرمایه ای عظیم حاکم بلا منازع همه ارکان یک کشور میشود.
نادر کریمی -کارآفرین
سردبیر سایت اقتصاددان