علی اکبر حسنی تحلیلگر بهره وری و عضو شورای سردبیری طی یادداشتی در اقتصاددان نوشت:

۱.ما مقصریم

هر وقت که پذیرفتیم ما مقصریم، آن لحظه می‌تواند نقطه‌ی شروع رشد و توسعه‌ی من‌ و ما و مملکت ما باشد!
مسئولیت و گناه و تقصیر هیچ فرد، نهاد و حکومتی را در خلق وضع موجود انکار نمی‌کنم، فقط و فقط می خواهم زاویه‌ی دیدی را مطرح کنم که نگاه از آن زاویه می‌تواند به یک احساس مسئولیت مشترک و یک محرک قوی برای حرکت من و ما منجر شود. چیزی که جامعه‌ی دلزده‌ی امروز ما به آن محتاج است.
به آزاد کردن نیروئی محتاجیم که هر یک از ما بخش قابل توجهی از آنیم و خود نسبت به آن نیرو غافلیم. کما اینکه هزاران سال بشر نسبت به قوای متعدد موجود در طبیعت همچون قوه‌ی جاذبه ناآگاه بوده و هنوز هم نسبت به بسیاری دیگر ناآگاه است.
امواج یاس و ناامیدی اقشار مختلف جامعه را درنوردیده است و آنان که خود باید معدن و منشاء امید و انگیزه و حرکت باشند در آغوش یاس و بی‌تفاوتی در‌غلطتیده‌اند و رخت به وادی عزلت افکنده‌اند.
یا بهترین‌هایشان دل به آمدن منجی خوش کرده‌اند و بار مسئولیت را از گردن‌شان انداخته‌‌اند و درمانی هرچند موقت برای عذاب‌ وجدانشان دست‌و‌پا کرده‌‌اند. غافل از اینکه درد آن چنان بزرگ است که اگر من و ما به کناری بخزیم، آمدن منجی هم کارساز نخواهد بود کما اینکه تاریخ انبیاء عظام و ائمه‌ی هدی نیز همین حقیقت را روایت می‌کند.
آری برادر و آری خواهر، ما مقصریم و این درد را حکیمی جز ما دردمندان نخواهد بود و نخواهد آمد!!!

۲.فرعون

فرعون یک شخص در دل تاریخ نیست، هر انسانی استعداد فرعون شدن دارد. احتمال فرعون شدن انسان‌ها بستگی به میزان قدرتی دارد که در اختیارشان است.
جهل و تعصب بعلاوه‌ی بی‌تفاوتی مردم عصر فرعون، قدرت او را تثبیت می‌کند‌.

۳.دویدن یا دواندن!

وقتی علیرغم نظر امام علی (ع)، دویدن به دنبال آدم‌ها را به عنوان یک ارزش در جامعه نهادینه و تقویت کرده باشیم، دیگر نمی‌توانیم دویدن به دنبال کریستیانو رنالدینو را تقبیح کنیم. آدم‌هایی که اینچنین پرورش یافته‌اند اگر روزی به دنبال کسی ندوند، احساس کمبود و مریضی می‌کنند. بنابراین باید هر روز به دنبال بهانه‌ای برای دوندان آن‌ها بود که این خُماری از سرشان بیرون نروند و گر نه ممکن است …
این دویدن علاوه بر ریشه‌‌های تاریخی، ثمره‌ی تاریخ چهار دهه کار نهادهای فرهنگی و فرهنگ‌ساز کشور است! که به جای انقلاب فرهنگی، قلبِ فرهنگ کرد‌ه‌‌اند!

مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

گوییا باور نمی‌دارند روزِ داوری
کاین همه قَلب و دَغَل در کارِ داور می‌کنند

یا رب این نودولَتان را با خَرِ خودْشان نشان
کاین همه ناز از غلامِ تُرک و اَسْتَر می‌کنند

(حافظ شیرازی)

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع