سایه شعار و ریا بر کشور

نادر کریمی روزنامه نگار و کنشگر محیط زیست  عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : سالیانی است که شعار و ریا بر کشورمان سایه انداخته است!

شاید برخی بگویند اگر اینطور است پس چرا در برخی رشته ها پیشرفت کرده ایم چرا در تولید بمب و موشک حداقل در منطقه از اولین ها هستیم؟
حقیقت امر این است که خود پیشرفت هایی که در رسانه ها عنوان میکنندخالی از هر اما و اگری نیست و …اینها گلهایی در شوره زار است .چرا ؟
انتظاری که از کشوری با منابع و سرمایه های گوناگون و پتانسیل های کانی و غیر کانی می رفت نه این دستاوردهای پراکنده و غیر منسجم و ناهمگون است.کشوری فاقد چشم انداز و استراتژی توسعه ۱۰ریال هزینه میکند تا یک ریال بازدهی ایجاد نماید. نرخ بهره وری کشور ما در جهان رتبه ۸۰ جهان را دارد و این درحالی است که در منطقه قرار بود در افق ۱۴۰۴ اول باشیم اما در منطقه با با داشتن رتبه اول و دوم در منابع معدنی رتبه آخر هستیم. سهم رشد اقتصادی پاکستان بدون منابع نفتی از بهره وری ۵۵ در سال ۲.۱۵ بوده و سهم ما با منابع سرشار معدنی و نفتی ۶ درصد بوده است.
هدفم از قلمی کردن این سطور ایجاد یاس و گسستِ امید نیست!
چون بر این معتقدم و ایمان دارم کشورم از زیر این خاکسترهای فنا و خرابی جوانه خواهد زد و دوباره بارقه های نشاط را که یادآور پادشاهان کیانی و هخامنشی است برپرچم کاویانی به جنبش درخواهد آورد.
اما آنچه اکنون با آن درگیر هستیم طاعونی از ناکارآمدی خیانت،حیف و میل و تاراج است.
در ۴ دهه گذشته تولید ناخالص داخلی ایران ۳ برابر بیش از ترکیه و ۵ برابر بیش از عربستان بود اما اکنون نسبت ها نه تنها جابجا شده اند که شکاف عمیقی پیدا کرده اند.
سپیدی صبح از تاریک ترین دقایق شب سر بیرون خواهد آورد و تازه ترین جوانه ها از خاکستر جنگل آتش گرفته خواهد رویید.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع