رهبری فراگیر، شاهراه تقاطع علوم رفتاری

به گزارش اقتصاددان، سرکار خانم لیدا احمدی پژوهشگر مدیریت و مدرس دانشگاه طی یادداشت اختصاصی نوشت:
رهبری فراگیر یک حوزه تحقیقاتی در حال تکامل در رشته های مختلفی مانند تجارت، مدیریت، آموزش و روانشناسی می باشد.
(بر اساس تعریف نمبهارد و ادموندسون ۲۰۰۶ )
رهبری فراگیر، شامل »گفتار و کردارهای یک رهبر یا رهبران که نشان دهنده
دعوت و قدردانی از کمک های دیگران است، می باشد. همچنین شامل چالش رهبران برای مشارکت دادن کارکنان در بحث ها و تصمیم گیری ها، و شنیدن صدا، نظرات و دیدگاه کارکنان می باشد«. بدین منظور رهبری فراگیر به عنوان یک سبک رهبری می باشد که بر دسترسی، باز بودن، و قابل دسترس بودن مدیران و همچنین اولویت دادن به رفاه کارکنان، گوش دادن به نیازها و انتظارات
فردی آنها و حمایت از مشارکت آنها در تصمیم گیری مشترک تمرکز دارد. بدین ترتیب که، باز بودن نشان میدهد که رهبر به ایده های جدید پاسخ مثبت و پذیرا میدهد، مراقب فرصتهای جدید برای ارتقای شیوه های کاری است و آماده است تا رویکردهای نوآورانه را برای دستیابی به جاه طلبی های کاری مطلوب بررسی کند. جنبه در دسترس بودن مشخص میکند که چگونه رهبر درگیری مستمر در تیم را حفظ میکند و برای مشاوره در مورد مسائل، نگرانیهای سازمانی و پرسشهای متنوع به آسانی در دسترس است.
در نهایت، عامل دسترسی این است که چگونه رهبر افراد را تشویق می کند تا براحتی به مدیران نزدیک شده و مدیران به راحتی پذیرای شنیدن مسائل آنها هستند.
رهبران فراگیر به افراد الهام میبخشند تا ابتکار عمل را به دست بگیرند و از روشهای غیر متعارف استفاده کنند و منافع این فعالیتها را به اطلاع آنها برسانند و به آنها اطمینان دهند که هیچ پیامد منفی در پی نخواهد داشت. این مفهوم به طور خاص به ایجاد یک محیط امن در یک محیط متنوع اشاره دارد که در آن همه اعضای تیم می توانند خودشان باشند. رهبری فراگیر، منحصر به فرد بودن کارکنان را در اولویت قرار می دهد و تاکید بیشتری بر پرورش، همکاری و توسعه روابط متقابل دارد. بنابراین، میتوان فرض کرد که رهبری فراگیر نسبت به سایر سبکهای رهبری انسانگراتر است، زیرا در مقابل رویکرد سازمانمحور، رویکردی فرد محور دارد.
رهبران فراگیر به کارمندان اجازه دسترسی به کلیه منابع و مشارکت در تصمیمگیری و در هر مرحله از فعالیتها میدهند، بنابراین آنها از کارکنان برای تولید ایدههای جدید و نو حمایت میکنند. تولید ایده های جدید اولین مرحله رفتار کاری نوآورانه است.
رهبران فراگیر تضمین می کنند که کارکنان به منابع مهم سازمانی، چه محسوس و چه نامشهود دسترسی دارند، که این امر کارکنان
را برای ترویج و اجرای ایده های جدید تشویق می کند.

ح