«حقوق بشر آمریکایی» چیزی جز امتیاز برای داخل و هژمونی برای خارج نیست!

بر اساس داده‌هایی که اخیرا توسط «مرکز پژوهش سلامت دانشگاه راترگرز» منتشر شده، حدود ۶۰ درصد آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار (سیاهپوستان) با اشکال مختلف خشونت سلاح مواجه می‌شوند و بیشتر آنها در مناطق با درآمد کم در ایالات متحده زندگی می‌کنند.

محققان تاکید کردند که این بررسی تایید می‌کند که جامعه سیاهپوستان در ایالات متحده از آسیبی مستمر رنج می‌برد. در واقع، این فقط نوک کوه یخ از هرج و مرج حقوق بشری در ایالات متحده است. نژادپرستی عمیقا ریشه دوانده، شکاف میان غنی و فقیر در حال گسترش است، نزاع حزبی ادامه دارد و مهاجران به شکلی جدی طرد شده و مورد تبعیض قرار می‌گیرند…

«گزارش نقض حقوق بشر در آمریکا ۲۰۲۳» که چهارشنبه ۲۹ مه (۹ خرداد) توسط دولت چین انتشار یافته از حجم انبوهی از داده‌ها و موارد روشن برای افشای حقیقت نقض حقوق بشر در ایالات متحده استفاده کرده است.

خشونت سلاح را به عنوان یک مثال در نظر بگیرید. بر اساس داده‌های وب‌سایت «آرشیو خشونت سلاح» طی سال گذشته میلادی دستکم ۶۵۴ تیراندازی جمعی در ایالات متحده اتفاق افتاد. خشونت سلاح باعث حدود ۴۳ هزار مرگ شد یعنی به طور میانگین روزانه ۱۱۷ نفر جان باخته‌اند. این گزارش تاکید می‌کند که سیاستمداران آمریکایی فقط به پول و منافع سیاسی خود اهمیت می‌دهند و ایجاد یک اجماع بر سر کنترل سلاح که نهایتا افراد عادی را با از دست دادن جانشان مجبور به پرداخت هزینه می‌کند، دشوار است.

در عین حال، در مقایسه با اقلیتی که سیاست، اقتصاد و جامعه را تحت کنترل دارند، اکثریت مردم آمریکا به شکلی روزافزون به حاشیه رانده شده، حقوق و آزادی‌های اساسی آنها نادیده گرفته شده و «حقوق بشر آمریکایی» به «امتیازات آمریکایی» تبدیل و بیگانه شده است.

شکاف میان اغنیا و فقرا در ایالات متحده به بدترین سطح خود از زمان «رکورد بزرگ ۱۹۲۹» رسیده است. داده‌ها حاکی از آن است که طی سه ماهه سوم سال گذشته میلادی ۶۶٫۶ درصد کل ثروت در آمریکا فقط در جیب ۱۰ درصد افراد با بیشترین درآمد بوده است. در عوض، ۵۰ درصد پایینی افراد جامعه فقط ۲٫۶ درصد از کل ثروت را در اختیار داشتند.

از منظری عمیق‌تر، دلیل اینکه مردم آمریکا اعتماد خود را از دست داده‌اند بیشتر به خاطر سیاست دیرینه پول محور و نزاع‌های حزبی در این کشور است. دموکراسی آمریکایی اکنون به شکلی روزافزون در حال پوچ شدن است و به یک بازی انتقال منافع تبدیل گشته است. افکار عمومی آمریکایی این وضعیت را به سخره گرفته و می‌گویند تا زمانی که پول دارید، قدرت دارید زیرا «همه شهروندان رأی نمی‌دهند اما پول رأی می‌دهد».

امتیازات در داخل پیگیری می‌شوند و هژمونی در خارج. از ارسال مداوم مهمات خوشه‌ای و دیگر تسلیحات به اوکراین و ارائه مقادیر بزرگ کمک نظامی به اسرائیل گرفته تا سوءاستفاده طولانی مدت از تحریم‌های یکجانبه علیه ایران، کوبا، سوریه و بسیاری از دیگر کشورها، دولت آمریکا حقوق بشر را به یک بهانه برای مداخله در امور داخلی و سلاحی برای حفظ هژمونی ایالات متحده تبدیل کرده و به این ترتیب باعث ایجاد بحران‌های بشری جدی و تضعیف آرمان حقوق بشر جهانی شده است.

مردم به وضوح شاهد این هستند که به اصطلاح «حقوق بشر آمریکایی» چیزی جز یک امتیاز نیست که فقط عده معدودی در ایالت متحده از آن منتفع می‌شوند و از سویی دیگر یک ابزار هژمونی گستاخانه است که بر کشورهای خارجی تحمیل می‌شود.

حقوق بشری که برخی سیاستمداران آمریکایی مداما آن را ترویج می‌کنند در مواجهه با چنین اعمال بدی به طور خاص طنزآمیز به نظر می‌رسد و خود به اصطلاح «قاضی حقوق بشر» باید بیش از همه تحت قضاوت قرار بگیرد.

ز