انتخابات ۱۴۰۲، آغاز مولدسالاری با مردمی سازی تجارت و تولید

استاد احسان اله باقری(کد انتخاباتی ۲۱۸۳ تهران، اسلامشهر، ری، شمیرانات و پردیس)، مدیر عامل شرکت مشاور و دانش بنیان، کارشناس سیاسی اقتصادی ایران و امور بین الملل و عضو اندیشکده های مشاوره حاکمیتی، استاد بازنشسته و عضو هیات علمی دانشگاه در حوزه معماری و شهرسازی، مدیریت استراتژیک..

با سلام و احترام؛
۴۵ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در هم کوبیدن فضای اومانیستی جهان که بر پایه های سوسیالیسم، ماتریالیسم و کاپیتالیسم بنیان گزاری شده بود؛ نظام اسلامی در آستانه تحول اقتصادی برای اصلاح امور کشور و معیشت مردم قرار گرفته است و بر اساس سنجه های میدانی به نظر می رسد که سیاست زدگی بعنوان آفت رشد اقتصادی و تولید، جای خود را به اقتصاد محوری و مولدسالاری دینی خواهد داد. در این راستا و به اختصار جایگاه و وضعیت ایران را در اقتصاد دنیا بررسی می کنیم و محورهای ورود مجلس آینده ایران به این گام تحولی را تحلیل و ارائه پیشنهاد می نمائیم. جایگاه ایران در اقتصاد جهانی ده ها شاخص اقتصادی با سنجه های مهم توسط مراکز معتبر جهانی از جمله صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، سازمان ملل و اکونومیکس در کنار موسسات اس اند پی، فینچ و مودیز به ارزیابی اوضاع اقتصادی دنیا و مقایسه اقتصادی کشورها می پردازند که فاکتور اصلی آن ها تولید ناخالص داخلی کشورها (GDP) بر اساس دلار آمریکا است. چرا که سایر ارزیابی ها و شاخص ها تماما بر اساس همین شاخص اصلی مادر محاسبه و ارزیابی می شوند از جمله نرخ رشد، نرخ بیکاری، نرخ بهره.. که آن ها را محاسبه و مقایسه منصفانه می نمائیم. البته تولید ناخالص داخلی بر مبنای قدرت خرید داخلی و قیمت های ثابت هم وجود دارد که مبتنی بر خوداظهاری کشورها، برابری قدرت خرید داخلی و چرخش سیال ارزش پول ملی کشورهاست و به جهت مقایسه ای فاقد وجاهت و اعتبار قابل اعتبار و استناد می باشد.

ایران یک در صد دنیاست
جمهوری اسلامی ایران، یک درصد جمعیت دنیا و یک در مساحت دنیا را دارد(۱۶-۱۷ امین کشور دنیا) و از طرفی دیگر حجم اقتصاد دنیا تقریبا حدود یکصد تریلیون دلار در سال است که ایران عزیز به دلائلی که عمده آن مربوط ضعف مدیریت بر منابع و عوامل انسانی است و باید در شرائط معمول یک تریلیون دلار و جایگاه ۱۶-۱۷ دنیا را داشته باشد ولی بر اساس سنجه ها و نمودارهای مختلف جهانی، جایگاه ایران در انتهای دولت دهم با رقمی حدود ۶ دهم تریلیون دلار، جایگاه ۲۱ ام دنیا را داشت و در انتهای دولت دوازدهم با سقوط ۶۰ درصدی به تولید ناخالص داخلی ۲٫۲ دهم تریلیون دلاری و جایگاه ۴۲ ام دنیا اکتفا و تنزل نمود و با تلاش دولت ۱۳ ام در حال حاضر با صعود مجدد به ۴٫۲ دهم تریلیون دلار به سمت جایگاه ۳۷ ام دنیا بازحرکت به سمت صعود نموده است. در حالی که اگر مالکیت ایران بر ۵درصد منابع فسیلی و معدنی و طبیعی دنیا را منظور کنیم(ده برابر سرانه ۲۰۰ کشور دنیا)، با حفظ معیارهای معمولی می توانیم جزو ده کشور برتر جهان باشیم و با تلاش بیشتر از متوسط جهانی، می توانیم شرایط مطلوب تری هم تجربه کنیم.

چه باید کرد؟
با توجه به اوضاع جاری کشور و با ذکر دو نکته مهم، می توانیم بحث را بصورت پیوسته ادامه داده و نتیجه گیری نهائی نمائیم. اول این که طبق شاخص بهره وری اقتصادی اکونومیکس همواره حدود ۱۰ کشور از ۱۰۰درصد بضاعت اقتصادی خود بهره کامل ۱۰۰درصد می برند یعنی طبق شاخص های مودیز، اس اندپی و فینچ AAA را دریافت می کنند در حالی که این ضریب برای کشورمان همواره زیر ۴۰درصد بوده است که مبین ضعف عملکرد اقتصادی و سیستم سنتی مدیریت ما است. تردیدی نیست که بزرگ ترین مشکل کشور ضعف مدیریت تخصصی و بزرگ ترین مشکل اقتصاد کشور، پول سیال است و بر این اساس مسیری طولانی تا اصلاح امور به سمت و سوی مناسب داریم که به راهکارهای آن با قوانین جدید در مجلس آینده و استقرار مولدسالاری خواهیم پرداخت.                  ادامه دارد
سپاس. احسان اله باقری