دکتر احسان اله باقری: مولدسالاری در تولید و مردمی سازی یک میلیون مسکن سالانه
بدیهی است که بر اساس موازین پیشرفته علمی و اقتصادی، هر گونه سرمایه گذاری در بخش مسکن و سایر زمینه های عمرانی و غیر عمرانی، نیازمند توجیه اقتصادی و تأِیید ارزش سرمایه گذاری برای خلق سرمایه موثر بر تولید ناخالص داخلی است و بر این اساس نگاه به تولید مسکن نباید صرفاً بر مبنای تأمین نیازهای جوامع بشری و اسکان جمعیت باشد. سرمایه گذاری ساخت مراکز و محلات شهری با کیفیت و استاندارد، باید با افق تولید، اشتغال زائی و خلق واقعیت افزوده سرمایه گذار دولتی و سایر عوامل مرتبط با آن از جمله مالکان و بهره برداران باشد و درک درست از موضوعیت این سرمایه گذاری می تواند شهر را از یک اثر هنری ارزشمند برای اسکان مناسب، سرمایه گذاری و سوددهی که همواره دارائی و پشتوانه اموال مردم و پول ملی و بخشی از اقتصاد مولد کشور با ارتقاء تولید ناخالص داخلی منظور گردیده و نباید با ندانم کاری، تبدیل به یک فعالیت هزیبه ساز و سرمایه سوز شده و در اعتبارسنجی دچار تناوب و تغییر به زیان باشد. این نوع از سرمایه گذاری های متداول در کشور ما طی دهه های اخیر، معمولا حتی برای کاربرانی که با کمک های بلاعوض، رانت و زمین مجانی مشمول امتیازات و وام دار دولت بوده اند؛ فاقد واقعیت افزوده و سرمایه گذاری ارزشمند و آینده نگر بوده اند چرا که مشمول استهلاک سنگین و رشد قیمت نامتناسب و نامتوازن با املاک خصوصی و تورم جاری بوده اند.