آن چه «دانایی می‌زاید» و بر «توانایی می‌افزاید»، نه «ژرف‌گفتن» ،که «شگرف‌شنُفتن» است. آن که «پُرگویی» و از همه «عیبجویی» می‌کند، «نام می‌جویَد»،گرچه ظاهراٌ «کلام می‌گوید» . هدف گفتگو،«هم‌افزایی»است،نه «زورآزمایی». بنابراین گفتگو «سابقه‌ای شایسته» و «مسابقه‌ای بایسته» است، که طرفین نه «بازنده»،که «فرازنده»اند. ——————— سابقه:پیشی گیرنده،پیشین،پیشینه فرازنده:بالابرنده،بلندکننده