بسمه تعالی در ایل بختیاری و خصوصا طایفه بابادی به کرات ثابت شده که بزرگان و بزرگ زادگان همواره با افتخار و سرافرازانه در پیشبرد اهداف طایفه و ایل بختیاری گام های موثر و تأثیرگذاری برداشته و مایه ی سربلندی خود، خانواده، طایفه و ایل شده اند. در انتخابات پیش رو، دو جوان از نسل

اسماعیل مرشدکیا مسجدسلیمان دردها، رنج ها و غم های بسیاری دارد، سرزمینی که روزگاری برای مناطق دیگر الگویی از توسعه و پیشرفت بود و جوش و خروش شهرش زبانزد همگان. همین الان نیز پر از استعدادهای انسانی و منابع اقتصادی است، اما گویی تحت نفرین سیاست ورزان حسود قرار گرفته، آنها که به نام مسجدسلیمان

ابوالفضل بابادی شوراب ایل ما بختیاری، ایلی به خواب رفته است، آنگاه که فعالین اجتماعی آن، در نقد خاندان های سیاسی سخنی می گویند و به بدترین شکل، توسط کارچاق کن های سیاسی و متعصبین قومی مورد تهدید، تهمت و اتهام قرار می گیرند. البته بخشی از دستمال بدستان الیگارش های بختیاری هم در برابر

ابوالفضل بابادی شوراب گاه در فضای سیاسی و رسانه ای در خطه ی بختیاری می بینیم و می شنویم که بدون هیچ گزاره واقعی، از وجود ویژگی های بی بی مریم بختیاری در شخصیت فلان سیاستمدار بختیاری که تنها حضورهایش در ایل، صرفا انتخاباتی بوده، سخن بر زبان آورده می شود. مسئله این است که

ابوالفضل بابادی شوراب ما بختیاری ها، ایلی که شاید روزی در تاریخ حرفی برای گفتن داشته ایم، گویی به انتهای تباهی و شکست رسیده ایم، آنجا که همتباران مان از زور فقر در مزارع و زیر آفتاب سوزان در گرمای خوزستان با کمترین دستمزد کار می کنند تا بالاخره به شکلی تلخ و دردناک، این

ابوالفضل بابادی شوراب در همان آغاز جریان سازی های رسانه ایِ احداث اتوبان الیگودرز به لالی، می دانستم پشت این جریان سازی ها کاملا انگیزه های سیاسی نهفته است، اما هرگز تصور نمی کردم نماینده ای که هیچ خیری برای مردم شجاع و فروتنِ لالی نداشته، بوسیله عوامل رسانه ای خود و جهت کسب محبوبیتی