ویژۀ نیمۀ شعبان من چون «مکتب انتظار» و «مذهب ایثار» را دیدم ، دانستم: با جور و جمود و جـــهل باید جنگید تاپاک شودجهان از این هرسه پلید یا ریشه هر سه را بباید خشـــکاند یا سرخ به خون خویــش باید غلتید من در «قاب انتظار»، «سیمای زیبای عشق و امیدِ بهار» را دیدم و

در هر «واپسین پگاه» خورشید در «نخستین نگاه» به ما می‌گوید که هر «بینندۀ باشعور» می تواند «آفرینندۀ نور» باشد. هر یک از ما می‌توانیم نه «سالوس‌وار از بستر کیش»، که «قُقنوس‌وار از خاکستر خویش»برخیزیم و از «اُفُق نیکی‌ها بدرخشیم» و به «تفرُّق تاریکی‌ها نوربخشیم». با «صفای نیکی‌ها بشکفیم» و «ژرفای تاریکی‌ها را بشکافیم» .

من مکتب انتظار را دیدم و دانستم: با جور و جمود و جـــهل باید جنگید تا پاک شود جهان از این هرسه پلید یا ریشۀ هر سه را بباید خشـــکاند یا سرخ به خون خویــش باید غلتید من در قاب انتظار، سیمای زیبای عشق و امید را دیدم و فهمیدم: بنیان کاخ هستــــــی انســــان پاکــــزاد