بسیاری از «اندیشه‌های بکر خردمندانه» از «ریشه‌های یک فکر ساده‌لوحانه» سرچشمه می گیرد. چه بسیار «لایۀ تصوُّر» که در «سایۀ تهوُّر»، با «شرحی مُبتکرانه» به «طرحی هوشمندانه» تبدیل می شود و بسی «دردها را درمان» و «شگردها را سامان» می بخشد. چه بسیار «وهم بی‌ریشه» به «فهم یک اندیشه» انجامیده و «خالی را به خیالی»

هر پگاه نو با یک نگاه نو در «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»، افرادِ «رانده از حصرِ حَجَر» و «جامانده در قصرِ قَجَر» را هر «روزی» با «رموزی» در «مردابِ عَفِن خرافات» و «منجلاب مُتعفِّن موهومات» بدون هیچ «گفتگوی نغزی»، «شستشوی مغزی» می دهند. اینان گاه «صفحه ای بی معانی» از «صحیفه ای آسمانی» را