کسی که با «زور،حقیر» و از سوی هر«مُزدور،تحقیر» می‌شود، و خود با «رضایت» و بدون «شکایت»، «تن به حقارت» و «وطن به غارت» می‌دهد، او نه «خویی از سلامت روانی» برده و نه «بویی از کرامت انسانی». نه از «حقارت ،رنجه» می‌شود و نه از «اسارت،شکنجه». با آن «خو» گرفته و از این،«بو». او «بایستۀ