برای دکتر محمد ملکی دکتر ملکی را که می‌دیدی دو چیز را فراموش می‌کردی: این که او پیر است. این که خودت بچه‌ای و یعنی جوان. اعتنا نمی‌کرد به جوانی تو و مثلا خامی‌ات و می‌گذاشت که اعتنا نکنی به سن و موی سپیدش …هم عصایش را فراموش می‌کردی و هم باطری قلبش را…(با همان