آنان که برای «انگیزۀ عبادت»، جز«غریزۀ عادت»ندارند، و «رویا» را به جای «رویت»نشانده اند و «روایت» را به جای «درایت»، برای چنین کسانی«پینۀ پیشانی»،نشانۀ«پیشینۀ پریشانی»است! اینان «نغز را داده اند» و «مغز را وانهاده اند» و به پوسته ای «رنگارنگ» و «پُرآژنگ»دل بسته اند. «گندم می کارند» و چون «توهُّم دارند»، در فصل درو «کاه