اگر از زاویه «منطق سیاست خارجی» به قضیه نگاه کنیم، گمان نمی‌کنم کشورهای اروپایی تمایلی به تشدید تنش با ایران و ایجاد یک بحران جدید برای خود داشته باشند. اما باید توجه داشت که سیاست خارجی در این کشورها نیز تا حدود زیادی تابع «سیاست داخلی» است و اگر از این منظر به موضوع

تحلیلگر مسائل بین‌الملل اعلام کرد:‌ سفر امیرعبداللهیان فرصتی است تا ایران هم مخالفت خود با پیوند زدن «تحریم‌های اوکراینی» به قضیه برجام را اعلام کند و هم به روسیه این پیام را بدهد که در صورت پافشاری بر مطالبات خود ایران ناچار خواهد شد – بعضاً بدلیل مانع INARA – به صورت مستقیم با آمریکا

در آستانه آغاز مذاکرات ایران با کشورهای ۱+۴ و امریکا، چه چشم‌اندازی را می‌توان برای تداوم مذاکرات پیش‌بینی کرد؟ آیا امکان آغاز مذاکرات از نقطه صفر آن‌گونه که برخی جریانات اصولگرا از آن سخن می‌گویند، ممکن است؟ ایده اخذ تضامین حقوقی لازم از ایالات متحده برای عدم خروج از برجام تا چه اندازه امکان تحقق