اقتصاددان : ماجرای واعظی که جلوه بر منبر می‌کند و شواهد زمین ازگل نشان می‌دهد که در خلوت آن کار دیگر می‌کرده، حامیانش را بر آن داشته که شهروندان را به برخورد مؤمنانه توصیه کنند. توصیه به مؤمن بودن البته در ادبیات دینی پسندیده است، اما «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.» یک.
یکی از مباحثی که بعد از انقلاب ۱۳۵۷ مطرح شد و تا به امروز هم تداوم یافته، رابطه تعهد و تخصص است. این موضوع با نظام گزینش کارکنان، در تار و پود نظام اداری تابیده شد. صورت متفاوتی از مسأله نیز با اسم و رسم دیگری در کارکرد شورای نگهبان و نظارت بر نامزدهای ورود
هر کس سابقه حمایت مردم از تیم‌ملی فوتبال در بازی ایران و استرالیا، ایران و آمریکا یا حتی همین چهارسال پیش، در جام‌جهانی روسیه را به خاطر داشته و شادی آنها در قبال پیروزی‌‌‌های تیم ملی فوتبال ایران را دیده و شاهد این روزهایی باشد که برخی آرزو می‌کنند تیم ببازد، برای گل‌‌‌های تیم رقیب
اگر کسی حتی اندکی برای نوع انسان حرمت قائل شود یا معتقد به “کرّمنا بنی آدم” قرآن باشد، این گونه بی ادبانه، از به گاری بستن انسان ها سخن نمی گوید. از حسن عباسی باید سپاسگزار بود که نوع دیدگاه خود و همسانان اش به انسان را برملا کرده است. اخیراً ویدئویی از حسن عباسی
استادی که حرف های قلمبه و سلمبه نمی زد اخراج شد خبر شوکه کننده بود: دانشگاه شهید بهشتی، اعلام کرده دیگر نیازی به دکتر محمد فاضلی، استاد جامعه‌شناسی دانشکده علوم انسانی این دانشکده ندارد این یعنی همان حکم اخراج از دانشگاه. احتمالا نام و نوشته و سخنان دکتر محمد فاضلی را شنیده باشید اما
موضوع آب دوباره به بحث روز تبدیل شده است؛ امری که حداقل ۵۰سال است در ایران تبدیل به مساله شده، ولی سیاستگذار دائم آن را به زیر فرش جارو کرده و گروهی نیز با ارائه راهکارهای مختلف از توسعه سازه‌ای بیشتر گرفته تا شیرین‌سازی و انتقال آب، آب ژرف و گرفتن باران مصنوعی از ابرها،
