هر انسان دیگران را به«میزان حقارتش،تحقیر» می کند و به «میزان کرامتش،تکریم». بنابراین هر «خودکامۀ دون» و «سیاهنامۀ گردون»، که «شهروندان فرهیخته» و «ورجاوندان برانگیخته» را «خوار می دارد» و «ابزار می پندارد»، به خاطر «حقارت ذاتی» و «اسارت حیاتی» است، که در «اساس» در درون خویش «احساس» می کند! پس هر خودکامه «اسیری هیز»است