هر جنگی «صحنه ای تار» است و «عرصه ای از کُشتار». سربازان «دلخوشند»،که دیگران را «می کُشند». اینان یکدیگر را «نمی شناسند»،ولی از همدیگر «می هراسند». و «بر هم می تازند» و «با هم می گدازند». کسانی «جنگ را می افروزند» و «فرهنگ را می سوزند»، که خود با هم «نمی جنگند» ،و لی «اهل