هر پگاه نو با یک نگاه نو انسان نباید هرگز «لحظه‌ای از زندگی» و «لمحه‌ای از بندگی» را برای «ابراز تنفُّر» و «احراز تکبُّر»، در هر «نَفَسی» و نسبت به هر «کسی»بیهوده هدر دهد. زیرا بیش از این که دیگران «شایستۀ تنفُّرند»،خود «بایستۀ تفکُّرند». انسان در هر «خیز خیرآفرین» بیش از «چیز بنیادین»، به «رامش

بدترین «آفت خرد» و «سخافت بخرد»، «تکبُّر» و «تجبُّر» است. بزرگی و بزرگواری،«ریشه در ذات» دارد و «اندیشه در صفات». بنابراین آن چه در «ذات،ریشه» ندارد،در «صفات هم اندیشه»ندارد. بیاییم از «ریشه بروییم»و «راه اندیشه را بپوییم»! ☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃 سخافت: کم عقلی،سبکی در هر چیر تجبُّر: خود را بزرگ نشان دادن،ستم کردن