هر انسانی در «حرای تکوین» از سوی «خدای جهان‌آفرین» به «رسالتی بزرگ» و «ماموریّتی سترگ» برانگیخته می‌شود. اگر با «نگرشی ژرف‌تر» و «نگاهی شگرف‌تر» بنگریم، هیچ «پدیده‌ای» و «آفریده‌ای» نیست، مگر این که از سوی «آفرینشگر حکیم» به «رسالتی عظیم» برانگیخته می‌شود. بنابراین ،«بعثت» برای جهان «بشریّت»، نه تنها ،«فرهیختن کرام»، که «برانگیختن عام» است.