«موج پرسشگری ژرف» انسان را به «اوج پرستشگری شگرف» می‌رساند. هر انسان به‌وسیلۀ «بازۀ دیدِ بیش» و «اندازۀ تردیدِ خویش»است، که می تواند به «رشاد عقلی» و «ارشاد نقلی» برسد. در نهاد بشر هر «باور» که «بارور» شود، بدون گذر از «پُلِ شک» و «تامُّلِ مِحَک»، آن «باوری بی ریشه» و «تناوری بی اندیشه» است