گفت: عدالت اجتماعی یعنی چه؟ گفتم: عدل در اجتماع به منزله پایههای ساختمان است و احسان از نظر اجتماع به منزله رنگآمیزی و نقّاشی و زینت ساختمان است. اول باید پایه درست باشد بعد نوبت به زینت و رنگآمیزی و نقاشی میرسد. اگر «خانه از پایبست ویران است» دیگر چه فایده که «خواجه در بند
هر پگاه نو با یک نگاه نو در «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»، افرادِ «رانده از حصرِ حَجَر» و «جامانده در قصرِ قَجَر» را هر «روزی» با «رموزی» در «مردابِ عَفِن خرافات» و «منجلاب مُتعفِّن موهومات» بدون هیچ «گفتگوی نغزی»، «شستشوی مغزی» می دهند. اینان گاه «صفحه ای بی معانی» از «صحیفه ای آسمانی» را
آن جا که «امیرانی بی درایت» و «مدیرانی بی کفایت»، با افکاری «جامانده در قرون» و «وامانده از عیون»، با «قدر ملیکۀ شاهی» بر «صدر اریکۀ جمجاهی»می نشینند، بی خبر از «رنج توده ها» به جمع «گنج ستوده ها» می پردازند، «جامِ مَی می نوشند» و «جامۀ پَی می پوشند». آنان بر این «وهم اند»
گفت: قطر تاکنون از میدان مشترک گازی با ایران، بالغ بر ۱۵۰۰ میلیارد دلار کسب درآمد کرده ولی ما ۳۰۰ میلیارد دلار. گفتم: قطر که به اندازۀ یک استان ما هم نیست،چطور توانسته در کسب درآمد از میدان مشترک ما این همه بر ما پیشی بگیرد؟ گفت: قطر توسعه میدان گنبد شمالی خود را از
«آفرینندۀ آیین»،این «بندۀ بهین» را در «زنگار زمین»،چون یک «نگار نگین»، با «سرشت سَرین» برای «بهشت برین»آفرید. خداوند،«صلح و صلاح» و «اصل اِصلاح»را پدیدآورد، و به این «یار خویش»،«اختیار بیش» داد. او در این «وادی»به انسان «آزادی»داد، تا از «ودیعۀ خرد»،«بدیعۀ بخرد» بیافریند و خود را «بایستۀ بهشت» و «شایستۀ این سرنوشت»بسازد. ولی این «بشر»بود
گفت: نامزدهای انتخاباتی برای هر عنوان و سمتی در موقع تبلیغات آن چنان وعده های قشنگ می دهند که آدم دلش می خواهد همۀ کاندیداها رای بیاورند!ولی وقتی رای آورذند و بر مسند قدرت تکیه می زنند،انگار همۀ وعده ها را فراموش می کنند! گفتم: تو ناراحت نباش! مسئولان منتخب ما طفلکی ها آن قدر
