تقریبا همزمان با سفیر وارد باغ بزرگ سفارتِ دانمارک، در کوچه باغی پر از درختهای قدیمی شمیران شدیم. باغِ سفارت آنقدر زیبا و مفّرح بود، که بی‌اختیار محوِتماشای آن شدم. ساختمانِ سفارت هم فکرمیکنم معماریِ عصررضا شاه بود. دکترابراهیمی، آستینِ کتم را می‌کشید و من همچنان محوِ تماشا بودم. اقتصاددان: سفیر پس از معرفیِ نفر
نه ایران خیلی صریح و قاطع گفته است که به دنبال «برجام ۱۴۰۰» نیست و نه آمریکا. برعکس و دست‌کم بسیاری از چهره‌ها و دست‌اندرکاران میانه‌روتر هر دو کشور از مذاکرات و حصول توافق استقبال می‌کنند. منتها هر کدام به دنبال تحقق رؤیاهای خود از مذاکرات و رسیدن به توافق هستند. اقتصاددان: ایران خواهان دستیابی
در آغاز سال ۱۴۰۰،اگریک نظر سنجی از ایرانیان صورت میگرفت، بیشترین یا متداولترین آرزوهایشان کدام ها میبودند؟(بجزآن یکی که من معتقدم بی سرانجام ترین آرزوها و ازچاله درآمدن و به چاه فرو افتادن است)،متداولترین آرزوهای آنان اینگونه میبود: مسکن؛ اشتغال؛ درآمد بیشتر؛ توقف گرانی؛ مهاجرت وشاید آرزویی که جمع همه آنهاست: دمیدن کورسویی نورامید
امروز از سفارت فرانسه اطلاع دادند که علیرغم پیگیریها، وزارت خارجه با تقاضای سفیر مبنی بر رفتن به “دهکده امید” بمنظور افتتاح تصفیه خانه فاضلاب روستا موافقت نکرده.حسب روایت سفارت، وزارت خارجه علت را نگرانی سلامت آقای سفیر بواسطه کرونا اعلام داشته بودند. چه کسی تصور میکرد که مسئولین وزارت خارجه ما، اینقدر با ملاحظه،
صادق زیباکلام، استاد دانشگاه گفت: اصلی‌ترین دلیلِ ایران برای این‌که چرا میخواهد یک نرمش قهرمانانه با واشنگتن انجام دهد، مشکلات و مسائل اقتصادی است.ما هیچ اهداف بلندمدت تفاهم با غرب نداریم و فقط بدنبال نرمشی از جانب واشنگتن هستیم تا تحریم‌ها کاهش پیدا کنند و ایران در وهلۀ اول بتواند به پول‌های بلوکه‌شده‌اش در کرۀ
آقای ظریف فرمودند که در نتیجه تحریم‌ها به اقتصاد ایران «هزار میلیارد دلار» خسارت وارد شده و ایران حالا میخواهد از آمریکا غرامت بگیرد. انشالله که موفق خواهیم شد و همانطور که از عراق غرامت جنگ را گرفتیم از آمریکا هم غرامت تحریم‌ها را خواهیم گرفت. اقتصاددان: فقط ایکاش جناب ظریف این را هم اضافه
