گفت: جعفریان، مشاور مالیاتی اتاق اصناف تهران می‌گوید: *ساعتی ۴۲۰ میلیارد تومان اسکناس چاپ می‌شود و تورُّم ایجاد می‌کنند؛ از تورُّم هم مالیات می‌گیرند*. گفتم: این مالیات‌ها کجا هزینه می‌شود؟ گفت: ایشان می‌افزاید: نمی‌دانیم مالیات‌ها کجا خرج می‌شود؛ دولت گزارش نمی‌دهد که این پول‌ها کجا می‌رود . دولت دو دستی دستش را در جیب مردم
گفت: شنیده‌ام که برخی از اونوری‌ها از طنزهای سیاهنمایی من ناراحت می‌شوند و مرا متّهم به نادیدن مثبت‌ها می‌کنند. گفتم: بله،درست شنیده‌ای و درست می‌گویند.تو چرا همیشه فقط منفی‌ها را می‌بینی؟ گفت: فریاد بلند من که از عنوان مطلبم پیداست و در گوش‌ها می‌پیچد که خودم می‌گویم و معترفم که دارم #سیاهنمایی می‌کنم .حالا به
«راه گناه» و «کژراه اشتباه» را از هر «نقطه» و با هر «نکته» که برگردیم، قطعاً «بازی را بُرده‌ایم» و «لجبازی را ستُرده‌ایم». «درد بی‌درمان» و «نبرد بی‌پایان» آن جاست، که «پسینۀ گناه را شناخته‌ایم» و «هزینۀ اشتباه را نیز پرداخته‌ایم»، ولی هنوز «اعتراف را برنمی‌تابیم» و هچنان به سوی «انحراف می‌شتابیم»! «نوازش نقّاد» و
گفت: روزنامه اطلاعات نوشت: 🔹مجلس شورای اسلامی در اقدامی عجیب وزارت نیرو را مکلّف کرده تا از تمامی مشترکانی که بیشتر از الگوی مصوّب آب مصرف کنند، عوارضی برای کمک به جوانی جمعیت و فرزنددار شدن دیگران اخذ کرده و مبالغ دریافتی را به حساب خزانه داری کل واریز کند تا صرف تشویق خانواده ها
رئیس یکی از بخش های اداره کل ، طبق معمول ، یک روز صبح همکاران و کارکنان تحت مسئولیتش را جمع کرد و برای آن ها لطیفه ای تعریف کرد و طبق معمول ، همه همکاران از خنده ریسه رفتند . اما یکی از کارمندان به لطیفه رئیس نخندید . رئیس با تعجب و ناراحتی
هر جنگی «صحنه ای تار» است و «عرصه ای از کُشتار». سربازان «دلخوشند»،که دیگران را «می کُشند». اینان یکدیگر را «نمی شناسند»،ولی از همدیگر «می هراسند». و «بر هم می تازند» و «با هم می گدازند». کسانی «جنگ را می افروزند» و «فرهنگ را می سوزند»، که خود با هم «نمی جنگند» ،و لی «اهل
