هزار دوست کم است یک دشمن بسیار

در تحذیر از کارهای نکوهیده و ترغیب به کارهای ستوده:
ای عزیز قول از راستی باز مگیر و در جواب سخن تعجیل مکن ، تا نپرسند مگوی تا نخوانند مرو، آنچه نخرند مفروش ، در گذار تا در گذرانند، آنچه خود ننهاده یی بر مگیر، ناکرده را کرده مشمار، دل را بازیچه‌ی دیو مساز، در نهان بهتراز ظاهر باش، نان ممسک را مخور، نان خود را از کس دریغ مدار، از فرمان نفس حذر کن، دشمن را اگرچه حقیر باشد خوار مدار، با ناشناس همسفر مشو، (بیاموز و بیاموزان. کم خور و کم گوی و کم خفت، بترس از کسی که از کس نترسد، اگر بترسی بپرسی و اگر نترسی نپرسی) اندک خود را به از بسیار دیگران دان، غم بیهوده مخور، دوستی خدا را در کم آزاری شناس ، خود را از حال خود غافل مدار، سعادت دنیا و آخرت را در صحبت دانا شناس ، به طاعت خود مغرور مشو و عمل خود را به ریا بر زبان میار.
منما و مشنوان عمل خویش را به خلق اعمال را نهفت زهر چشم و گوش به از طاعتی که بهر فریب خلایق است آواز چنگ و زمزمه‌ی نای و نوش به (نشنیده یی که پیر هراتی چه گفته است بنگی فروش شهر ز نیکی فروش به)
ای عزیز از نادان دامان فراهم کش و با جهال منشین ، سخاوت پیشه کن ، فقر را فخر دان، به حکم خدای راضی باش ، نیک خلقی و کم آزاری پیشه کن ، اگر شادی خواهی رنج کش و اگر مراد خواهی صبور باش ، به کس روا مدار آنچه به خود روا نداری، تا توانی از خود لاف مزن و نیکی خود مگوی.
عیب است بزرگ برکشیدن خود را و ز جمله‌ی خلق بر گزیدن خود را
از مردمک دیده بباید آموخت دیدن همه کس را و ندیدن خود را

ای مؤمن صادق نکویی کن تا بدل یابی : ( پیغمبران را زنده دان و نماز و روزه و زکات و حج را فراموش مکن و اعتقاد خوب را گنج بی زوال دان و صبور باش تا به مراد برسی) به سخن سخت کس را رنجه مکن ، بنده‌ی حرص مباش ، فریفته‌ی عمل مشو ، مال را عاریت دان و تندرستی را غنیمت شمار، ( از داده خدا بخور و بخوران ، در سفر خوی خود را بهتر از حضر دار ، دشمن گرچه حقیر است از او ایمن مباش از دشمن خانگی بسیار بترس) بدان که هزار دوست کم است و یک دشمن بسیار، از مردم نوکیسه وام مگیر، حرمت خانه‌ی قدیم نگهدار، از تعصب دور باش ، زبان را از فحش نگهدار ، مردمان را در غیبت آن گوی که در روی توانی گفت ، به توانگری فخر مکن ، نا سپاسی و ناشکری ره به خود راه مده ، نیازمندان را سرزنش مکن ، درویش را نومید مگردان ، حاجت برادران مؤمن را کار بزرگ دان ، نکویی خود را به منت بر زبان میار ، چون مردمان را در بدی دیدی مدد کن ، خلق را به خود امیدوار گردان و عقوبت به اندازه‌ی گناه کن ، به غم کسی شادی منمای ، در درویشی خود را خوار مگردان ، ترک شهوت‌ها و لذت‌ه

خواننده معزز سلام ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر بالا در پایین صفحه ( ثبت دیدگاه) موجب امتنان است .

ع