نقش و ضرورت سرمایه گذاری در توسعه پایدار بخش کشاورزی

سرمایه­ گذاری در بخش کشاورزی مهمترین وموثرترین عنصر برای ارتقا بهره وری و راندمان تولید و پایداری بخش کشاورزی است. افزایش سرمایه­ گذاری در بخش کشاورزی فقر و گرسنگی در مناطق روستایی را کاهش داده و ضامن اقتدار و امنیت غذایی کشور میباشد.  سرمایه­ گذاری کشاورزی نقش کلیدی درریشه ­کن کردن فقر و گرسنگی و ایجاد اشتغال و بالانس جمعیت در مناطق شهری و روستایی میگردد. به طور کلی سرمایه­ گذاری در بخش کشاورزی توسط کشاورزان یا بخش عمومی  باعث افزایش بهره وری زمین ،دسترسی آسان به مواد غذایی در بازار و کمک به مصرف کننده از طریق  کاهش قیمت­ مواد غذایی می گردد(آلستون و همکاران، ۲۰۰۰). سرمایه‌گذاری محدود در بخش کشاورزی کشورهای در حال توسعه در ۳۰ سال گذشته  منجر به کاهش بهره وری و تولید شده است بنحوی که بسیاری معتقدند یکی از دلایل  بحران اخیر مواد غذایی کاهش فزاینده سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و کاهش در بهره وری تولید غذا و افزایش  قیمت مواد غذایی است. سرمایه­ گذاری در بخش  کشاورزی، در بسیاری از کشورهای در حال توسعه با محدودیتها و موانع متعددی برای پر کردن شکاف سرمایه ­گذاری روبروهستند . شایدمهمترین عامل در رکود سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، سود دهی محدود آن و عدم انباشت سرمایه در میان کشاورزان و تولید کنندگان این بخش می باشد. کنترل و فشار دولتها بر قیمت مواد غذایی و تلاش آنها برای پایین نگهداشتن مواد غذایی از یکسو و افزایش قیمت نهاده های کشاورزی عملا باعث می گردد که فعالیتهای کشاورزی در کشوهای در حال توسعه از سود متناسب با دیگر کسب و کارها برخوردار نبوده و عدم سود آوری باعث عدم انباشت سرمایه و سرمایه گذاری از سوی بهره برداران و کشاورزان خرد میگردد. بازارهای مالی سنتی نیز بدلیل مخاطراتی که بخش کشاورزی با آن روبرو هستند تمایلی چندانی به سرمایه گذاری در این بخش ندارند. سیستم های مالی و بانکی نوین نیز تمایلی به سرمایه گذاری در بخش کشاورزی ندارند و روندوام دهی بانک­های تجاری به بخش کشاورزی به دلیل سهم پایین، متناسب نیاز برای سرمایه­ ذاری در بخش کشاورزی نیستند. از این رو با توجه به محدودیتهای منابع جایگزین داخلی، سرمایه­گذاری مستقیم خارجی می تواند شکاف سرمایه­گذاری بخش کشاورزی را درکشورهای درحال توسعه پرکند. سرمایه­ گذاری مستقیم و غیر مستقیم دولتی و همچنین تسهیل سرمایه گذاری خارجی  به طور بالقوه می تواند باعث ایجاد منافع برای کشاورزی کشورمیزبان مانند ایجاد اشتغال، انتقال فن آوری و دسترسی بهتربه سرمایه و بازارها شود.

درایران نیز شکاف عرضه و تقاضا درسرمایه­ گذاری بخش کشاورزی قابل ملاحظه است. بخش کشاورزی به دلیل وجود تنگناهای ساختاری و کمبود امکانات مالی اکثر بهره برداران، مشکلات مربوط به سرمایه­ گذاری نمود بیشتری داشته است. به رغم اینکه این بخش نقش مهمی در تولید ناخالص داخلی و اشتغال دارد و از طرفی تأمین کننده نیاز های ضروری جمعیتی است، ولی رشد سرمایه گذاری در آن در دهه های گذشته مطلوب نبوده و سهم آن از تشکیل سرمایه در اقتصاد ملی طی پنج سال گذشته(۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹) ۴/۳ درصد بوده است . اگر چه اساساً نسبت سرمایه ­گذاری به تولید ناخالص داخلی در دوره مذکور در کل اقتصاد پایین بوده، اما این نسبت در بخش کشاورزی به طور متوسط ۷ درصد بوده است . به عبارت دیگر فقط ۷در صد از مجموعه ارزش افزوده بخش کشاورزی دوباره به صورت سرمایه­ گذاری به بخش باز گردانده می شود. یعنی انباشت سرمایه  در بخش پایین است . با توجه به وضعیت موجود و الزام توسعه پایدار بخش کشاورزی که خود نیازمند سرمایه گذاری و تامین پروژه ه یا مختلف می باشد و با توجه به محدودینهای منابع مالی کشور، بسترسازی مناسب برای دسترس به منابع تامین مالی خارجی  که در جهان تجربه شده می تواند راهکاری برای سرعت بخشیدن به دستیابی به اهداف توسعه بخش کشاورزی و روستایی باشد.

با توجه به این موضوع این مقاله درصدد است ضمن بیان ضرورت و الزام توجه به جذب سرمایه­ گذاری خارجی، برنامه پیشنهادی برای مدیریت ارتقای سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی را ارائه نماید تا از طریق آن بتوان با ساماندهی، برنامه ­ریزی ،کنترل و نظارت و ارزیابی در یک چارچوب تعریف شده، بستر مناسب برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای بخش فراهم گردد.

لطفاجهت مطالعه  مطلب روی لینک زیر ضربه بزنید :

نقش و ضرورت سرمایه¬گذاری در توسعه پایدار بخش کشاورزی

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع