نا کارآمدی حکومت در ایران (۲)

البته موارد دیگر هم مطرح است که پرداختن به آنها باعث کش دادن مطلب و منحرف شدن از هدف می شود. این یک مطلب می تواند ثابت کند که در نظام برنامه ریزی کشور ناکارآمدی وجود دارد. پس باید نظام برنامه ریزی کشور مورد بازنگری قرار گیرد. حال برای کارآمد شدن این نظام چه کاری می توان انجام داد؟
جواب معلوم است.
اگر ریاست جمهوری قبل از انتخاب شدن برنامه داشته باشد. ودر برنامه خود فرآیندها را مشخص کرده باشد. به عبارت دیگر هدفهایش را تعیین کند. سپس برای رسیدن به اهدافش مشخص کند که چه کسانی برای اجرای رسیدن به این هدف با او همکاری خواهند کرد. برای رسیدن به اهدافش برنامه ها در کجا اجرا می شوند؟
؟برای رسیدن به اهدافش چه چیزهایی نیاز دارد؟ چرا این امکانات را لازم دارد. آیا با امکانات دیگری نمی تواند به اهداف برسد؟ چگونه می شود به اهداف دست یافت.
پس برای اینکه نظام برنامه ریزی کارآمد شود باید، نظام نامه انتخابات ریاست جمهوری بگونه ای تدوین شود تا کسی در معرض انتخاب شدن قرار گیرد که برنامه مدونی داشته باشد.
حال سؤال این است چگونه می توان به این هدف رسید. یعنی کسی در معرض انتخاب شدن قرار بگیرد که برنامه داشته باشد.
جواب این سؤال را یک بار مقام معظم رهبری در سفر خود به کرمانشاه عنوان کردند.
پیشنهاد ایشان این بود که بهتر است ریاست جمهوری از طریق ساز و کار مجلس انتخاب شود. هر چند از سخنان ایشان تعبیرهای نامرتبطی شد. عده ای بر حذف انتخابات مردم سخن گفتند و پیشنهاد می دادند که ریاست جمهوری حذف و نظام کشور نخست وزیری شود.
عده ای هم بر علیه آن موضع گرفتند.
ولی اگر بخواهیم این نظر مقام معظم رهبری را درست تعبیر کنیم می توانیم اینگونه بگوییم که کسی که می خواهد رئیس جمهور شود و کاندیدا می شود. یکسال قبل کاندیداتوری خود را اعلام کند. بعد از آن حداقل نظر موافق یک نفر از نمایندگان مجلس را بخود جلب کند. تا از اینطریق بتواند به اسناد و مدارک مورد نیاز خود که معمولا در مجلس شورای اسلامی و جود دارد، دسترسی پیدا کند. به هر حال یکی از بازوهای فکر ی مجلس شورای اسلامی و نمایندگان ، مرکز پژوهش های مجلس است. دسترسی به مطالب و اسناد برای برنامه ریزی بهتر، می تواند از طریق یکی از نمایندگان مجلس انجام گیرد. وقتی فرد کاندیدا ، برنامه خود را تکمیل کرد. آن نماینده برنامه این کاندیدا را به صحن مجلس می برد و آنرا در صحن مجلس عنوان می کند. در این زمان نمایندگان مجلس نظرات اصلاحی خود را عنوان و پس از اصلاحات لازم این کاندیدا به شورای نگهبان معرفی می شود.
شورای محترم نگهبان هم این فرد کاندیدا را با برنامه هایش مورد ارزیابی قرار می دهد.
در اینجا وقتی فردی نظر مساعد شورای نگهبان را داشته باشد. یعنی برنامه اجرایی خود را به تصویب مجلس و شواری نگهبان رسانده است.
پس اگر مردم به او رأی بدهند. این فرد از روزی که انتخاب می شود می تواند برنامه خود را اجرا کند.
در نتیجه
برای کارآمدی سیستم برنامه ریزی در ایران پیشنهاد می شود.
نظام نامه انتخابات ریاست جمهوری مورد بازنگری قرار گیرد. و در آن عنوان شود که کاندیداهای ریاست جمهوری ملزم هستند
اول حداقل نظر مساعد یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلام را جلب کنند.
دوم برنامه ای با کمک آن نماینده برای آینده خود تدوین کند.
سوم این برنامه باید نظر مساعد نمایندگان مجلس و شورای نگهبان را نیز داشته باشد.
سپس به رای عموم گذاشته شود.

احمد قربانی
ادامه در قسمت سوم