مکانیسمِ ماشه علیه ایران وپیامدهای مهم برای شورای امنیت
آمریکا مکانیسمِ ماشه علیه ایران را عملی کرد، اما این اقدام چهار پیامد مهم برای شورای امنیت و جهان و آمریکا دارد ریچارد نفیو، یکی از معماران اصلی تحریم ایران در دوران باراک اوباما مرکز سیاستگذاری جهانی انرژی دولت ترامپ تصمیم به استفاده از مکانیسم ماشه گرفت تا کلیه تحریم های شورای امنیت علیه ایران
آمریکا مکانیسمِ ماشه علیه ایران را عملی کرد، اما این اقدام چهار پیامد مهم برای شورای امنیت و جهان و آمریکا دارد
ریچارد نفیو، یکی از معماران اصلی تحریم ایران در دوران باراک اوباما
مرکز سیاستگذاری جهانی انرژی
دولت ترامپ تصمیم به استفاده از مکانیسم ماشه گرفت تا کلیه تحریم های شورای امنیت علیه ایران را باز گرداند….آمریکا تلاش زیادی برای گنجاندن این سازوکار در برجام انجام داد. پذیرش وجود اسنپبک در متن قطعنامه توسط کشورهای عضو دائم سازمان ملل به معنای پذیرش ضمنی تضعیف حق وتو دربارهی بازگشت تحریمهای ایران توسط این کشورها بود……با این که من مخالف استفاده از مکانیسم ماشه هستم، اما چهار پیامد اصلی برای این تصمیم و آینده سیاست تحریم ها و مذاکرات آمریکا می بینم.
پیامد اول: کاهش امکان گنجاندن مکانیزم ماشه در قطعنامههای آتی شورای امنیت
از این به بعد کشورهای عضو دائم شورای امنیت بهسادگی زیر بار چشمپوشی از حق وتوی خود نخواهند رفت. مذاکرهکنندگان آمریکایی امید داشتند تا با گنجاندن سازوکاری شبیه به مکانیزم ماشه در هرگونه توافق احتمالی با کره شمالی، بتوانند نحوهی اعمال و بازگشت تحریمها بر این کشور را آنطور که تمایل دارند مدیریت کنند. اما دیگر از این امکان نمی¬توانند استفاده کنند. آمریکا بدون دادن ضمانتی اجرایی به کنگره و افکار عمومی در آمریکا برای بازگرداندن فوری و قدرتمند تحریمها، نمیتواند به توافقی قابلقبول با دشمنانش دست یابد، این ضمانت اجرایی همان مکانیزم ماشه است.
پیامد دوم: کاهش امکان صدور قطعنامه تحریمی جدید در شورای امنیت
نمیتوان با قاطعیت گفت که شورای امنیت در آینده دیگر قطعنامهای تحریمی صادر نخواهد کرد اما تحمیل چنین چیزی به شورای امنیت از این به بعد کار سادهای نخواهد بود. این احساس در جامعهی بینالملل ایجاد شده که اگر تحریمی جدید علیه کشوری آغاز شود، دورنمایی از پایان آن متصور نیست زیرا اولاً آمریکا به تحریم معتاد شده و ثانیاً آمریکا نمیتواند به تعریف قابلقبولی از پایان وضعیت کنونی (استفاده افراطی از تحریم) برسد. همانطور که در کتاب خود گفتهام، نبود شفافیت درباره زمان و راهکار پایان تحریمها علیه کشور هدف، اصل موضوع را خدشهدار میکند. تجربه مکانیزم ماشه کشورها را به این نتیجه میرساند که نمیتوان به آمریکا اطمینان کرد. کشورها تلاشهای واشنگتن را در راستای تلاشهای منافقانه این کشور برای پیشبرد اهداف تحریمی خود میپندارند. بنابراین کشورها تلاش خود را خواهند کرد تا هرگونه قطعنامه تحریمی جدید در شورای امنیت رأی نیاورد. چنین اتفاقی منافع ملی آمریکا در بلندمدت را به خطر خواهد انداخت.
پیامد سوم: پیچیده و مبهم شدن فضای تحریمهای ایران
بیشک روسیه، چین و سایر کشورها منتظر قطعنامهای جدید برای حل اختلافات موجود درباره تحریمها نخواهند ماند. روشها و شیوههای دیگری بهغیراز شورای امنیت وجود دارد که این کشورها میتوانند مسائل تحریمی را از آنجا پیگیری کنند. بلافاصله پس از صدور یک قطعنامه تحریمی در شورای امنیت، کارگروههایی تحت عنوان «کارگروههای تخصصی پیگیری تحریمها» و «کمیتههای تحریم» در شورای امنیت برای تحقیق و تفحص دربارهی اجرای صحیح تحریمها تشکیل میشود. آمریکا با نفوذ جدی در این کمیتهها، همواره توانسته منویات خود را تا حد امکان به شورای امنیت تحمیل کند. از این به بعد کشورها میتوانند با تشکیل چنین کمیتههایی موافقت نکنند یا میتوانند مانع از ایجاد اجماع در نتیجهگیریهای این کمیتهها شوند یا میتوانند در تفسیر اسناد ارائهشده توسط این کمیتهها خدشه وارد کنند یا میتوانند عملاً تصمیمگیری درباره صورتجلسههای مربوط به بررسی سازگاری با تحریمها را به تعویق بیاندازند. پس از پایان زمان سیروزه اسنپبک، احتمال اینکه کارگروه تخصصی پیگیری تحریمها تشکیل نشود زیاد است. وجود اختلافات فراوان بین آمریکا و سایر کشورهای شورای امنیت حتی ایجاد یک صفحهی وب بهروزرسانیشده درباره بازگشت قطعنامههای سابق سازمان ملل را در هالهای از ابهام فرو برده. ماحصل تمام این وقایع این خواهد شد که پس از ۳۰ شهریور، مسیر دوگانهای از نظام تحریمهای شورای امنیت علیه ایران ایجاد خواهد شد که در پی آن، وضعیت تحریمها همزمان در حالت فعال و غیرفعال قرار خواهد گرفت.
پیامد چهارم: مخدوش شدن جایگاه سازمان ملل نزد تصمیمگیران آمریکا
اتفاقات اخیر ممکن است الگوی تصمیمسازی و تصمیمگیری در آمریکا را دچار تحول کند. تصمیمگیران آمریکایی ممکن است به این نتیجه برسند که تلاشهای ذهنی و دیپلماتیک خود را از این به بعد چندان معطوف به استفاده از نظام تحریمهای سازمان ملل نکنند. آنها درعوض به احتمال زیاد به سمت تشکیل ائتلافه ای چندجانبه و پیمانهای منطقهای متمایل خواهند شد. این روشهای جایگزین اثر کمتری نسبت به توان اجماعسازی شورای امنیت دارد و توسل به آنها بهمرور منجر به کاهش تمایل کشورها برای فشار بر ایران یا هر کشور هدف دیگر میشود. فاصله گرفتن از نظام تحریمی شورای امنیت به معنای برداشتن قدمی دیگر در جهت فاصله گرفتن از نظم بینالمللی قانونمحور است. در هر حال، وفادار ماندن آمریکا به شورای امنیت و بهرهمندی از امتیازات طراحیشده برای پنج عضو دائم آن بسیار بهتر از این است که سازوکارهای بینالمللی نظیر سازمان ملل را نادیده بگیریم.
مکانیزم ماشه رخ خواهد داد اما اینکه این چهار پیامد مذکور محقق بشود یا نه، بستگی به تصمیمات دولت بعدی آمریکا دارد. راهاندازی سازوکار ماشه توسط آمریکا نهتنها نقطهی پایان یک تقابل بلندمدت میان ایران و غرب در رابطه با مسأله هستهای نیست، بلکه نقطهی شروع مجموعهای از تحولات بینالمللی خواهد بود.
ع
برچسب ها :سازمان ملل ، شورای امنیت ، مکانیزم ماشه
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰