مسجدسلیمان، شهری که لایق بیش از اینهاست

معصومه مرتضایی(زراسوند)

در گفت و شنودهای خودمانی با بستگان و همشهریان باتجربه و کهنسالم، افسوس و حسرتی که آنها برای روزهای پرخروش مسجدسلیمان(شهری که سابقا در همه چیزهای خوب اولین بود)می خورند، را مشاهده می کنم.

حسرتی که به نسل های بعدی و به جوانترها نیز منتقل شده و پرسشی بنیادین را بوجود آورده، چگونه مسجدسلیمان، مرکز ایل سرافراز بختیاری، به چنین سرانجامی دچار شده؟آیا این شهر را نفرین کرده اند؟

پاسخی نیافتم جز اینکه شهر من، به استعدادها و سرمایه های طبیعی و انسانی و تاریخی اش باور ندارد!

شهری که مرکز استعداد و نبوغ و نخبگی است، شهری که زادگاه دانشمندانی چون پروفسور کرم زاده شهنی، پروفسور زراسوندی و… است اما تیغ تنگ برادرکشی و به تازگی خواهرکشی! اجازه استفاده از چنین ظرفیت ها و اندیشه هایی را نمی دهد!

امیدوارم روزی برسد که فراتر از تقسیم بندی های تنگ نظرانه و ضد توسعه ای نسبت به مسجدسلیمان، شایستگان را بر صندلی های خدمت برای شهر برگزینیم، شایستگانی که دلسوزانه، متواضعانه و بدون منیت از هر کوششی برای پیشرفت شهر دریغ نورزند!

دو استکان چای داغ