سلسله مراتب صفر

فاضل خمیسی

خبر منتشره در فضای مجازی مربوط به یکی از جلسات شورای اداری استان خراسان رضوی و برخورد استاندار این استان با یکی از بخشداران که حتی اجازه نمیدهد این بخشدار مطالب حوزه ی مدیریتی اش را بیان کند و اخراج تحقیر گونه او از جلسه و سکوت بقیه اعضاء حاضر در نشست مذکور بهانه ای است تا به یکی از آسیب های جدی نحوه ی اداره ی جلسات پرداخته شود.

هرچند گفته میشود بسیاری از مشکلات جاری مملکت ناشی از نواقص و ناکارآمدی ساختار مدیریتی و انسانی آن است اما نباید از نظر دور داشت ، بی تفاوت عبور کردن هم در نهادینه سازی ناکارآمدی نقش اساسی دارد !!

یادش بخیر در دوره ی تحصیل کارشناسی ارشد استادی داشتیم که فارغ التحصیل رشته ی مدیریت از آمریکا و در بحث های مدیریتی صاحب سبک و نظر بود، در اولین جلسه و قبل از شروع کلاس خواهشش این بود که لطفاً وقتی از «بایدهای مدیریتی» و «سبک و نظریه» حرف میزنم ، کسی نگوید پس چرا ؛اینجا؛ اینجوریه ! و این نظریه و سبک های مدرن و خوب اجرا نمیشه !

توافق شد فقط در خصوص تئوریِها و مصداق های خارجی آن بحث کرده و اصلا کاری به مملکت خودمان نداشته باشیم، چون قبول کردیم ، اینجا اینجوریه و کاریش نمیشه کرد …

بگذریم .:
امروزه هدف از تشکیل جلسات برای اخذ بهترین تصمیمات و هماهنگی جهت والاترین راهکار است، بدینسان است که در مدیریت های پیشرفته سیستم تصمیم گیری تابع سلسله مراتب صفر است ، که در آن استفاده از میزهای مدور و گرد و صندلیهای یکسان باعث میگردد هر کس به فرا خور تخصص و برداشت های خویش بدون هیچ واهمه و خوفی اطهار نظر کند ، جالب است بدانیم وجود افراد با خلاقیت بالا که بر خلاف جریان حاکم نظر بدهند از بزرگترین مزیت های یک سازمان و مدیریت پویاست!

اگر دقت شود در کشورهایی که اداره امور براساس روش های علمی انجام می پذیرد فقط «صندلی و میز » قُضات بزرگتر و خاص تر است و این بدلیل فلسفه ی برتری حاکمیت «عدالت » و جایگاه ویژه ی آن است.

البته نباید از نظر دور داشت که اگر در سیستمی شایسته سالاری رُخ نداده باشد، جلسات متشکله فاقد خروجی اثر بخش و فقط بصورت شکلی است .

دو استکان چای داغ