سفر به سرزمین آتروپاتان ۱۲

سفر به سرزمین آتروپاتان (قسمت دوازدهم – آرامگاه شمس )

در ادامه سیاحت در سرزمین آذربایجان به شهر خوی رسیدیم و اول به سراغ آرامگاه شمس تبریزی رفتیم.
آرامگاه شمس یک محوطه باز است و در نزدیکی سنگ قبر که جدیدا نصب شده است، یک مناره هفده متری وجود دارد که با تعداد زیادی شاخ قوچ تزئین شده است. ظاهرا این برج باقیمانده ای از مقبره شمس است و این شاخ ها محصول شکار شاه اسماعیل صفوی در دوران اقامتش در خوی است.او برای نشان دادن مهارتش در شکار و ثبت در تاریخ ، دستور نصب این شاخ ها را در مناره شمس می دهد.

شمس از شهرت گریزان بود و اطلاع راجع به زندگی او کم است.
او خودش چنین می گوید:

خواهم این بار آنچنان رفتن /
که نداند کسی کجایم من/
همه گردند در طلب عاجز/
ندهد کس نشان ز من هرگز/
سال‌ها بگذرد چنین بسیار/
کس نیابد ز گرد من آثار.

در حالی که دولت ترکیه با تحریف تاریخ در حال بهره برداری تبلیغاتی از شمس و مولوی و جذب گردشگر است، در ایران حتی از ساخت یک فیلم سینمایی در مورد این دو عارف پارسی گوی ایرانی جلوگیری می شود.
تنها اثر باقیمانده از او مقالات شمس است که توسط مریدانش و نه خود او جمع آوری شده است.
من به ذکر یک عبارت دیگر از آن بسنده می کنم:
“چون به سوی کعبه نماز می‌باید کرد، فرض کن آفاق عالم جمله جمع شدند گرد کعبه حلقه کردند و سجود کردند. چون کعبه را از میان حلقه بگیری، نه سجود هر یکی سوی همدگر باشد؟
[در واقع آن ها] دل خود را سجود کرده‌اند.”

تزئینات مناره شمس با شاخ قوچ

آرامگاه منسوب به پوریای ولی در خوی

خواننده معزز سلام ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر بالا در پایین صفحه ( ثبت دیدگاه) موجب امتنان است .

ع