رهیافت پولشویی معکوس، استدلال و نتایج

به گزارش اقتصاددان یک تحلیلگر مسائل اقتصاد رسانه در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:

پولشویی معکوس برخلاف طرح های معمولی پولشویی است که در آن مجرمان برای کاهش احتمال یافتن، سودهای غیرقانونی را پخش می کنند. با پولشویی معکوس، وجوه قانونی از گردش خارج می شود و برای تأمین مالی فعالیت های مجرمانه، تروریسم و ​​فرار مالیاتی یا رشوه استفاده می شود. از وجوه قانونی استفاده می شود، به این معنی که نظارت، شناسایی و ممنوعیت پولشویی معکوس بسیار پیچیده می شود.
پولشویی معکوس به همان اندازه فاحش پولشویی است که فعالیت های غیرقانونی ممکن است با تامین مالی پاک تامین شود. بر اساس گزارش ارزیابی ریسک ملی پولشویی و تامین مالی تروریسم، بریتانیا شاهد سطوح پایینی از سرمایه است که از طریق حقوق و مزایای دولتی به منظور حملات کم پیچیدگی جمع آوری می شود. همچنین ممکن است وجوه برای اهداف تامین مالی تروریسم به کشورهای دیگر ارسال شود.
مبارزه با پولشویی معکوس بخشی جدایی ناپذیر از وظیفه امانتداری هر مؤسسه مالی است، نه تنها در قبال مشتریان خود، بلکه به عنوان شهروندان مسئول.

پولشویی معکوس چیست؟

تفاوت اصلی بین پولشویی معکوس و پولشویی معمولی در این است که هدف دومی پنهان کردن منشاء وجوه است، در حالی که تامین مالی تروریسم یا پولشویی معکوس تلاش می کند تا آنچه را که پول برای آن استفاده می شود پنهان کند. تروریست ها، بر خلاف پولشویی ها، قصد ندارند اقدامات جنایتکارانه آنها برای مدت نامحدود کشف نشده باقی بماند. آنها کمتر نگران پنهان کاری خود از طریق پولشویی هستند. پولشویی معکوس زمانی اتفاق می افتد که وجوه قانونی به دست آمده برای حمایت از فعالیت های غیرقانونی استفاده شود. برخلاف پولشویی، مسیر پول به مقصد نهایی پنهان است، نه مبدا وجوه.
بر اساس تحقیقات، رایج ترین روش انتقال بودجه به منظور تأمین مالی فعالیت های تروریستی شامل پیک های نقدی، سیستم های حواله، ارائه دهندگان خدمات پرداخت، فاکتورهای جعلی و حتی خرید شمش است. اغلب، اولین نشانه پولشویی معکوس زمانی پیدا می شود که مشتریان تلاش می کنند اسکناس های کوچک متعددی را با ارزش های بزرگتر مبادله کنند، که نوعی فعالیت جمع آوری را نشان می دهد. قاچاق و استفاده از اقلام بزرگ برای پیک ها از مرز آسان تر است.

پولشویی معکوس معمولاً با هدف تأمین مالی تروریسم انجام می شود و فراتر از این حوزه به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. تامین مالی تروریسم از سازمان های تروریستی حمایت مالی می کند تا آنها را قادر به انجام اقدامات تروریستی کند. صندوق‌های «پاک» ممکن است شکل یک سازمان خیریه یا شرکت قانونی را برای پنهان کردن انگیزه‌های خود داشته باشند.
تروریست ها و سازمان های تروریستی به دنبال منابع قانونی مالی هستند تا ماهیت جنایتکارانه عملیات خود را پنهان کنند و امکانات آموزشی، سفر و ارتباطات را تامین کنند. تروریست ها ممکن است برای پیشبرد اهداف خود از افراد خصوصی، مشاغل و حتی کشورها حمایت کنند. ممکن است وجوه به اطراف منتقل شود یا خریدهای بزرگ در طول این فرآیند انجام شود، به همین دلیل است که مکانیسم‌ها و ابزارهای رسمی که توسط مؤسسات مالی برای شناسایی و نظارت بر فعالیت‌های مشکوک استفاده می‌شود، قبل از اینکه تروریست‌ها فرصت ایجاد درد و رنج جدی انسانی را داشته باشند، ضروری است.
قانون معروف USA PATRIOT، در میان سایر اشکال قانون، تا حدی برای مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT) تصویب شد و الزامات اضافی AML/CFT را برای بانک‌ها و مؤسسات مالی که مایل به انجام تجارت با ایالات متحده هستند، وضع کرد.
تامین مالی تروریسم اغلب در مراحل زیر صورت می گیرد:

جمع آوری کمک مالی (از طریق منابعی که مشروع به نظر می رسند)

انتقال وجوه به سازمان تروریستی

انتقال وجوه از مقر یا مرکز فرماندهی تروریست ها به دیگران به منظور انجام حملات تروریستی

تامین مالی تروریسم منابع را از مصارف مولد اجتماعی منحرف می کند و می تواند ثبات اقتصاد یک کشور را تضعیف کند و می تواند پیامدهای اعتباری برای سیستم مالی داشته باشد. همه شرکت‌های مالی باید یک چارچوب نظارتی قوی AML را اتخاذ کرده و به آن پایبند باشند تا هدف سازمان‌های تروریستی قرار نگیرند.

آیا حمله ۱۱ سپتامبر ممکن است بر اساس پولشویی معکوس باشد؟

بر اساس گزارش تأمین مالی تروریسم کمیسیون ۱۱ سپتامبر، هواپیماربایان ۱۱ سپتامبر هم از مؤسسات مالی ایالات متحده و هم از مؤسسات مالی خارجی برای نگهداری، جابجایی و دسترسی به وجوه مورد استفاده برای انجام حمله ویرانگر به مرکز تجارت جهانی استفاده کردند. پول از طریق حواله های سیمی، سپرده های نقدی و چک های مسافرتی بین المللی به حساب های مستقر در ایالات متحده واریز می شد. تعدادی از هواپیماربایان دارایی مالی در حساب های بانکی خارجی داشتند که متعاقباً از طریق دستگاه های خودپرداز و کارت های اعتباری به آنها دسترسی پیدا کرد. تسهیلگران در آلمان و امارات متحده عربی، و همچنین انتقال مستقیم خالد شیخ محمد، دسترسی هواپیماربایان از پاکستان به ایالات متحده را به پول فراهم کردند.
در این گزارش آمده است که القاعده نزدیک به نیم میلیون دلار برای انجام این حمله هزینه کرده است. ۳۰۰۰۰۰ دلار مستقیماً از طریق حساب های بانکی هواپیماربایان به ایالات متحده منتقل شد و ۲۶۰۰۰ دلار در روزهای منتهی به حمله به یک تسهیل کننده در امارات ارسال شد. این وجوه برای سفر، مسکن، غذا، خرید خودرو و بیمه خودرو و آموزش پرواز استفاده شد. بازرسان شواهدی مبنی بر حمایت مالی داخلی پیدا نکردند.
متأسفانه، هواپیماربایان و تسهیلگران آنها به هیچ وجه متخصص مالی نبودند و یک مسیر کاغذی واضح ایجاد کردند که آنها را به یکدیگر و جنایت نهایی آنها مرتبط می کرد. با این حال، آنها به راحتی می‌توانستند بدون شناسایی شدن، با سیستم مالی بین‌المللی ترکیب شوند. در آن زمان، کنترل‌های AML بر روی فعالیت‌هایی مانند قاچاق مواد مخدر و کلاهبرداری در مقیاس بزرگ متمرکز بود و درها را برای تروریست‌ها باز گذاشت تا فعالیت‌های پلید خود را تأمین مالی کنند.

مؤسسات مالی درگیر در هر فعالیتی که می تواند به عنوان استفاده برای مخفی کردن فعالیت مجرمانه یا تروریستی تعبیر شود، در خطر محکوم شدن به یک جرم قرار دارند، حتی اگر از فعالیت مجرمانه به این شکل آگاه نباشند – کافی است که شرکت باید آن را با داشتن چارچوب یا فرآیندهایی برای شناسایی پرچم های قرمز درک کرده اند. کمیسیون اروپا بسته سختگیرانه‌ای از پیشنهادهای قانونی را برای حمایت از قوانین مبارزه با پولشویی و مقابله با تأمین مالی تروریسم ارائه کرده است و فشار بیشتری را بر موسسات مالی وارد می‌کند تا فرآیندها و مکانیسم‌های داخلی ضد مالی ضد تروریستی خود را تشدید کنند.