حضور زنان انقلابی در کابینه سیزدهم، مطالبه جدی جامعه

ابوالفضل بابادی شوراب

در ۴ دهه پیدایش و حضور جمهوری اسلامی ایران، ظرفیت های بسیاری برای فعالیت و حضور زنان فراهم شده که البته هنوز میان آنچه هست و آنچه باید باشد، فاصله وجود دارد.

در موضوع دفاع از حقوق زنان و استفاده از ظرفیت و توانمندی این بخش از جامعه، جریان دوم خردادی بسیار سخن گفته، اما ۱۶ سال حضور آنها در قدرت و بی عملی شان، خود گویای همه چیز است.

خانم پروانه سلحشوری نماینده وقت تهران که همسو با دولت یازدهم و دوازدهم بود، در سال ۹۶ در گفتگویی حضور حداقل یک زن را در کابینه، مطالبه جامعه زنان معرفی کرد، البته هیچگاه در دولت مورد حمایت او، این مطالبه، جدی گرفته نشد!

همچنین به تازگی و بعد از پیروزی آیت الله رئیسی در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، خانم زهرا نژادبهرام فعال سیاسی اصلاح طلب گفته‌ اند”ضروری است که زنان در کابینه دولت سیزدهم حضور داشته باشند” ای کاش ایشان از این ضرورت ها در دولت قبل هم سخن می گفت و پیگیر حضور زنان در دولت همسو می بود تا صداقتی در گفتار ایشان در بیان ضرورت ها، می فهمیدیم!

در این بین اصلاح طلبان نه تنها در این ۱۶ سال حضور خود در قدرت، برای حقوق زنان کاری نکردند بلکه در عوض جریان مقابل که به جریان انقلابی معروف است را متهم به زن ستیزی کردند، در صورتی که اولین و آخرین باری که زن در جمهوری اسلامی وزیر شد در دولت های انقلابی نهم و دهم بود که بیشترین زاویه را با اصلاح طلبان داشته است.

بی شک در تقابل تاریخی ای که اصلاح طلبان با جریان انقلابی داشته و فریبکارانه خود را مدافع و دلسوز زنان و حقوق اجتماعی آنان معرفی کرده و جریان انقلابی را متهم به زن ستیزی می کنند، توجه دولت انقلابی جدید و منتخب سیزدهم به زنان و قائل بودن حق ویژه برای آنان در کابینه، می تواند تصویر واقعی تری در اینکه کدام جریان سیاسی کشور طرفدار راستینی برای دفاع از حقوق زنان بوده به نمایش بگذارد!

همچنین در میان زنان جامعه کشور ظرفیت ها و توانمندی های ویژه و بالایی همچون خانم بنی اسدی، خانم وحید دستجردی، خانم الهیان و…. وجود دارد که حضور آنها در کابینه می‌تواند اعتماد بنفس زن ایرانی را بالا برده و اهمیت زنان را در جمهوری اسلامی به نمایش بگذارد.