حسادت را از ایل مان ریشه کن می کنیم!

معصومه مرتضایی(زراسوند)

حسادت یعنی آغاز راهی که پیشرفت و موفقیت دیگری را نخواهید و متاسفانه این رفتار اجتماعی به واگرایی و تضعیف سرمایه های اجتماعی طایفه، ایل و جغرافیا دامن می زند! سرمایه های انسانی که می توانستند برای ساختن و بهبود جامعه بکار گرفته شوند، با تیغ برادر_ خواهر کشی نابود می شوند.

خواهری که برای خواهر خیر نمی خواهد و برادری که از هر کوششی برای به زیر کشیدن برادر خود دریغ نمی کند.

حتی گاهی سکوت و شایعه پراکنی در شرایط نابرابر و ناجوانمردانه را می توان ریشه در یک حسادت مخفی دانست که با ظاهر حقیقت جویی، حقیقت را به مسلخ می برد.

ایل سرافرازم بختیاری بعنوان زیرشاخه ای از قوم حماسه آفرین لر با تاریخی پر فراز و نشیب که همواره قربانی این حسادت ها قرارگرفته، با جان، مال و آبروی اعضای جامعه اش بازی شده و همین مسئله توسعه بختیاری را به قهقرا برده است.

البته ناگفته نماند، اینجانب از دور، و شاید نزدیک این حسادت ها را دیده و با گوشت و پوست خود لمس کرده و به ویرانگری بی انتهایش بر روح و روان فرد فرد اجتماع ایلم واقفم و افسوس می خورم که چرا این رفتار غلط در ما نهادینه و توانسته جلوی رشد و پیشرفت جوانان توانمند ایلم را بگیرد؟و به بهانه جوانی و جنسیت از دریچه نگاه های تنگ و محدود سیاست بازان حسود مدعی ترک سیاست، حذف و نتیجتا تخریب می شوند؟

چرا باید در جغرافیای ایلم، عده ای غیردلسوز به ایل و تبار، و بی تعهد به جوانان دیارم، میداندار نابودی آینده سرزمینم باشند؟

بعنوان یک فرد غیرسیاسی که به تازگی به میدان سیاست وارد شده، این امر تجربه ای شد تا آدمها را بهتر بشناسم و ریاکاری و تظاهر و دروغ شان را با خمیرمایه حسادت بهتر ببینم!

البته فهم این رویدادها و رفتارها، باعث گردیده در مسیر خودم پایدارتر و استوارتر باشم و امیدوارم که جوانان و هم نسلانم در ایل بزرگ بختیاری، خصوصا ما زنان، حسادت، این رفتار ضد اجتماعی را از ایل ریشه کن کنیم و روزهای بهتری برای همتباران و نسل های بعدی مان بسازیم.