تحلیل پرستار فداکار

«پرستار»واژه ای سرشار از مفاهیم صفات نیک،ارزش های انسانی،فداکاری،بردباری و…نامی که به نیکی میلاد بزرگ بانوی جهان اسلام،نماد جاودان ایثار حضرت زینب (س)در بزرگداشت جایگاه رفیع آن برگزیده شده است.اگر چه تا ابد نام حضرت زینب (س)بر تارک غرور جهان خواهد درخشید اما بعد گرامی داشت حرفه پرستاری از این تقارن مبارک هر سال رنگ و بوی خود را بیش از پیش از دست میدهد.متاسفانه بی عدالتی مسوولان در تامین و جبران حداقل حقوق مادی و معنوی پرستار ،تحمیل اضافه کاری،کمبودپرستار،عدم اجرای قوانین حمایتی پرستاران و….بتدریج موجبات تحقیر و انزوای این حرفه شریف را ایجاد کرده است.در حوزه کاری نیز همواره اولین خط اعتراض و بی حرمتی بدلیل نابسامانی های فراگیر نظام سلامت کشور قشر مظلوم پرستار بوده است(نبود امکانات،شرایط نامناسب بستری بیماران،شلوغی اورژانس،تاخیر پزشک ….)و این یعنی ظلم مضاعف(هم مسوولان و‌هم بیماران و همراهان بیمار بعلت عدم آگاهی).ظلمی که شاید بدرستی مصداق ظلم بر یگانه پرستار جاودان دشت کربلا دانست.
آیا تنها اهداء یک شاخه گل و یا کارت هدیه چند صد هزار تومانی و برگزاری یک مراسم به مفهوم تکریم و‌قدردانی این قشر زحمتکش جامعه خواهد بود!؟.آیا زمان آن فرا نرسیده است که حاکمیت ذره ای از خود عزم و‌همت برای رفع ساختاری دریای مشکلات جامعه پرستاری نشان دهد!؟جامعه پرستاری از وعده های پوچ مسوولین نظام سلامت و نهادهای صنفی در مراسم روز پرستار به ستوه آمده است.پرستار بدون انگیزه ،پرستار افسرده،پرستار تحقیر شده چگونه میتواند نیرو و توان سلامتی را که بسیار فراتر از تاثیر جراحی و دارو است به بیمار انتقال دهد؟.
جامعه پرستاری خسته است،جامعه پرستاری دلمرده است،جامعه پرستاری تنهاست.جامعه پرستاری متنفر است از دروغ ،جامعه پرستاری متنفر است از وعده های سرگرم کننده …..و در این میان بزرگداشت روز پرستار (از جنبه گرامی داشت یک شغل)را جز سرگرمی کسل کننده و‌عادتی تکراری برای خود نمیداند….