«تاریخ اسلام مایه عبرت امروز ما»

امام علی (ع) پس از رسیدن به مقام رهبری جامعه با پاکدستی در پی عزل مسئولان مفسد اقتصادی بودند و از دادن پست و مقام و بیت المال به برادران و فرزندان خودشان هم خودداری مینمود.

در دوره زمامداری جناب عثمان (رضی الله عنه)که ایشان هم از مسئولان طراز اول جامعه بودند و از دوستان حضرت علی نیز محسوب میشدند مسئولان مفسد زیادی روی کار آمده بودند که با فساد و غارت بیت المال اسباب نارضایتی مردم را تولید کرده بودند که همین امر سبب بروز شورشهایی بر علیه حکومت اسلامی شده بود.
پس از مرگ جناب عثمان ، امام علی در پی برکنار کردن مسئولان مفسد دوره ایشان بود.
البته امام علی اگر مسئولانی را که خودشان هم منصوب نموده بودند، دچار فساد میگردیدند ،عزل مینمودند.

به گزارش اقتصاددان فرشاد فرهادی بیان کرد : معاویه که در زمان عثمان بعنوان نزدیکترین فرد به ایشان ، حاکم شام شده بود و بالاترین مقام بعد از رهبری را داشت سر دسته مسئولان مفسد بود و برای حفظ ثروت و موقعیت خود به مقابله با رهبری جامعه پرداخته و نهایتا به بهانه خون خواهی عثمان بروی امام علی شمشیر کشید.
همه مسئولان مفسد و هواداران آنها طرفدار معاویه بودند و از دیگر سو برخی مردم منفعل و عده ای نماز خوانان ریایی و نادان هم مانند ابن ملجم امام علی رهبر جامعه را مقصر همه مشکلات جامعه دانسته و «او»را به شهادت رساندند.
پس از شهادت امام علی ، معاویه که نفر دوم کشور محسوب میگردید به قدرت رسید و همه مسئولان مفسد را بجای خود بازگرداند.

سالها بعد یزید هم که به اصطلاح امروز یک «آقا زاده» بود بعد از معاویه و بکمک مسئولین مفسد به قدرت رسید.

امام حسین علیه السلام به مقابله با این «آقا زاده» و یا «گرگزاده »پرداخت و در اثر سکوت و بی تفاوتی مردم ، توسط افرادی جنایتکار و دنیا پرستی نظیر عمر سعد و شمر که ظاهرا جا نماز هم آب میکشیدند ولی در واقع بدنبال ثروت و مقام بودند به شهادت رسید.

امیدواریم در کنار عزاداریها و مراسم مذهبی با درس گیری از تاریخ اسلام همیشه طرفدار علی زمان و حسین زمان خود بوده و با جلوگیری از تکرار حوادث تلخ آن از رویکار آمدن مسئولان مفسد و تولید «آقا زاده»جلوگیری نماییم.

۱۲:۱۱۱
لَقَدْ کَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَهٌ لِأُولِی الْأَلْبَابِ مَا کَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَى وَلَکِنْ تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ کُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَهً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُون

به راستى در سرگذشت آنان براى خردمندان عبرتیست، این‏ سخنى نیست که به دروغ ساخته شده باشد بلکه تصدیق آنچه بین دو دستش بوده و روشنگر هر چیزیست و براى مردمى که ایمان مى ‏آورند رهنمود و رحمتى است .

ع