ایل به خواب رفته ما

ابوالفضل بابادی شوراب

ایل ما بختیاری، ایلی به خواب رفته است، آنگاه که فعالین اجتماعی آن، در نقد خاندان های سیاسی سخنی می گویند و به بدترین شکل، توسط کارچاق کن های سیاسی و متعصبین قومی مورد تهدید، تهمت و اتهام قرار می گیرند.

البته بخشی از دستمال بدستان الیگارش های بختیاری هم در برابر پرسش های تقریبا به حق فعالین اجتماعی، به سفسطه روی آورده و در پاسخ به چرایی بی تفاوتی و بی عملکردی نسبت به وضعیت ایل، سئوال را با سئوال پاسخ می دهند و خطاب به شهروند منتقد ایل می گویند تو خودت برای ایل چه کرده ای؟و در اینجا ما باید پاسخ بدهیم که چکاره ی ایل بوده ایم؟ ما در کجای مدیریت و قدرت قرار داشته ایم که می توانستیم کاری برای ایل انجام بدهیم و کوتاهی کرده ایم؟

بهر ترتیب فعالان اجتماعی که در جهت پویایی، پیشرفت و انتفاع جامعه ایلی باید طلبکار الیگارش ها و صاحب نفوذان در ایل باشند، توسط سفسطه بازی کارچاق کن ها و متعصبین کور قومی، ظاهرا بدهکار روانه خانه خود می شوند و گویی بجای آن الیگارش ها، این روزنامه نگاران و فعالین رسانه ای طرفدار ایل، سالهاست که نماینده بختیاری در قدرت سیاسی بوده اند!

و کسی هم نمی پرسد که چرا الیگارش ها که به نمایندگی از ایل و با رای، حمایت و پشتوانه ایل، پست و مقام می گیرند، وقتی بر مسند می نشینند تنها ملی فکر می کنند؟آیا امکان پذیر نبود کمی محلی، منطقه ای، بختیاری و زاگرسی می اندیشیدند؟تا چنین شرایط اسفبار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی در مقایسه با بقیه کشور، برای ایل و کل زاگرس پیش نمی آمد؟

بله ما ایل به خواب رفته ایم چرا که این پرسش ها را نمی کنیم تا مبادا توسط کارچاق کن ها، مورد تهمت و توهین و تهدید قرار نگیریم و بعد گلایه می کنیم که چرا کرمان و شیراز و یزد و اصفهان و تبریز هر روز بهتر می شوند، اما مسجدسلیمان، ایذه، الیگودرز و اردل و کوهرنگ و فریدن و باغملک و لالی و اندیکا، هر روز عقب تر می روند. چون ما بدون انتقاد و مطالبه گری، اجازه می دهیم الیگارش ها نسبت به ایل بی تفاوت باشند و ما را با همان قناعت ذاتی و اجدادی مان، در عقب ماندگی تاریخی نگه دارند!

پی نوشت: منظور از الیگارش های بختیاری، همان خاندان های سیاسی پر نفوذ در ایل بختیاری می باشد.