اقدام ضدچینی ‌آمریکا ممکن است پیامدهای جهانی به همراه داشته باشد

پس از آغاز اپیدمی کرونا، صندوق بین‌المللی پول گزارش داد که چین، جایگزین ایالات متحده به عنوان موتور اقتصاد جهانی شده است. همانگونه که «آن کروگر» اقتصاددان گفته است جنگ تجاری ترامپ یک اقدام ناکام بود که هم به چین و هم به ایالات متحده آسیب رساند. در نتیجه پیروزی بایدن بسیاری امیدوار بودند که این رویداد آغاز مجدد برای روابط دو کشور را رقم بزند اما خلاف آن اتفاق افتاد.

دولت بایدن اقدامات ضدچینی خود را افزایش داد، از سیاست‌های دوره ترامپ به عنوان یک سلاح استفاده کرد و در عین حال در میان متحدان خود (از اتحادیه اروپا گرفته تا ژاپن، اوکراین و تایوان)، خطر را گسترش داد.

حفظ با اکراه هژمونی آمریکا در قرن بیست و یکم آن هم بدون پشتوانه اساسی، می‌تواند اقتصاد جهان را به یک رکود تورمی بکشاند و حتی به یک رکود جهانی شدید منجر شود.

پیش از دهه ۹۰ میلادی اقتصادهای ضعیف به شکل زیادی به غرب متکی بودند. پس از قرن‌ها استعمارگری مخرب، شکاف میان کشورهای غنی و فقیر پس از جنگ هم کاسته نشد. در اوایل دهه ۲۰۱۰ میلادی، نفوذ چین بر کشورهای با در آمد پایین و متوسط به شکل قابل توجهی افزایش یافت در حالیکه نفوذ کشورهای عضو «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» بر کشورهای با درآمد پایین به شکل چشمگیری کاهش یافت و تاثیر آنها بر کشورهای با درآمد متوسط دچار ایست شد.

این روندها، سرمایه‌گذاری خارجی چین را تسریع بخشید و راه اندازی «ابتکار کمربند و جاده» در سال ۲۰۱۳، باعث مدرنیزاسیون بسیاری از اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه شد.

پیش از آنکه ترامپ جنگ تجاری را شروع کند، چین جایگزین آمریکا به عنوان موتور اقتصاد جهان شده بود. از همه مهم‌تر اینکه چین همچنین به بسیاری از اقتصادهای کوچک و متوسط در جهان را انگیزه بخشیده است. و حالا این پروژه بزرگ مورد تهدید قرار دارد.

دولت بایدن اختلاف با چین را به یک جنگ سرد بیهود دیگر کشانده و به این ترتیب در حال سوق دادن اقتصاد جهان به سوی پرتگاه است.

به دلیل در هم تنیدگی جهانی، هر گونه تلاش برای بی ثبات سازی چین، خطر تضعیف استانداردهای زندگی در غرب برای دهه‌ها را به همراه دارد و در عین حال اقتصادهای بشدت آسیب‌پذیر را به شکست و ناکامی می‌کشاند.

نقش موتور رشد جهانی در تجارت و سرمایه گذاری و همچنین کشورهای شریک با اقتصادهای بزرگ، منعکس می‌شود.

مقصد دو سوم صادرات چین اقتصادهایی بزرگ در آمریکای شمالی، اروپای غربی، شرق آسیا و جنوب شرق آسیا و همچنین روسیه و استرالیاست. تاثیر واقعی صادرات چین بسیار بیشتر است. با اینکه واردات اقتصادهای کوچک و متوسط بسیار کمتر است، اما آنها تمایل به داشتن واردات بیشتری هستند.

مجموع صادرات چین در سال ۲۰۲۱ به حدود ۳٫۴ تریلیون دلار رسید. همچنین در همان سال، مجموع واردات چین رقم ۲٫۷ تریلیون دلار را ثبت کرد. صادرات چین و قیمت‌های ارزانتر دهه‌هاست منجر به هزینه‌های کمتر و تورم پایین شده است.

هر گونه تهدید بزرگ برای مختل کردن تجارت چین تهدیدی ۶٫۱ تریلیون دلاری برای چین، ایالات متحده و متحدان آن و جهان جنوب ایجاد خواهد کرد.

سال گذشته «ادغام و تملیک جهانی» به ۵٫۹ تریلیون دلار افزایش یافت. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی برونگرای چین در راستای روند رو به رشد پسااپیدمی جمعا به ۱۳۸ میلیارد دلار رسید. سرمایه خارجی که به دست چین رسید عدد ۱۷۳ میلیارد دلار را ثبت کرد که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل رشد ۲۰٫۲ درصدی را نشان می‌دهد.

رشد دو رقمی قدرتمند با توجه به پایه نسبتا قوی آن در سال ۲۰۲۰ قابل توجه است. زمانی که اقتصادهای بزرگ غربی، به دلایل ژئوپلتیکی، سعی در بی‌ثبات کردن اقتصاد چین یا مهار ظهور اقتصادی چین را دارند،‌ آنها سرمایه‌گذاری سالانه بیش از ۳۱۱ میلیون دلاری را به خطر می‌اندازند.

از آن بدتر، این رویکرد فرصت تاریخی فراهم شده برای اقتصادهای ضعیف آن هم پس از قرن‌ها تحمیل استعمار توسط غرب، به منظور بهبود شرایط زندگی را تهدید می‌کند.

با توجه به آنکه ایالات متحده و اروپا مشغول یک جنگ نیابتی علیه روسیه در اوکراین هستند، مسلما تمام بازیگران بزرگ طی چند ماه با رکود مواجه خواهند شد.

از قضا این مناقشات نیابتی تحریک‌نشده و جنگ‌های سرد جدید توجیه اندکی دارند و اگر کنترل نشوند، یک رکود جهانی تحت تاثیر رویکردهای ژئوپلتیکی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

ز